Tag Archives: ppd

Als je alleenstaande moeder bent tijdens de Corona crisis

Voor de meeste moeders is het momenteel enorm aanpoten. De Corona crisis duurt nu al weken en het einde lijkt voorlopig nog niet in zicht. De meeste mama’s hebben het behoorlijk zwaar. Ineens werk je niet alleen thuis, maar bevinden alle activiteiten zich in en om het huis. Ondertussen moeten de kids gehomeschooled worden, de boodschappen en de was gedaan worden. Daarnaast kan je niet even ergens naartoe. Er is geen escape en dat maakt deze periode enorm heftig voor velen. Dit alles is voor moeders met een partner al een enorme uitdaging. Maar wat als je single mom bent en dit hele Corona debacle ook nog eens in je eentje moet zien te rooien?

Enorme worsteling voor de single mom

De alleenstaande mama heeft het doorgaans al een paar tandjes zwaarder, doordat ze de meeste dingen in haar eentje moet aanpakken. Nu we midden in de Corona crisis zitten, is dit voor de single mom extra heftig. Ik zie in mijn praktijk dat deze moeders enorm worstelen met het feit dat ze niet even iemand hebben die even een arm om hen heen slaat of hen een knuffel geeft Continue reading →

Voor het eerst seks na de bevalling? Dit zijn de fijnste tips

Als je voor het eerst bevallen bent, weet je die eerste dagen even niet zo goed wat je is overkomen. Zowel mentaal als lichamelijk heeft het een enorme impact op je als vrouw. Je bent net mama geworden en moet ineens voor zo’n klein wurmpje zorgen. Daarnaast komt er heel veel op je af. Alle nieuwe dingen die je leert over je kindje, de enorme verantwoordelijkheid die daarbij komt kijken en het slaapgebrek, zijn geen kattenpis. Veel vrouwen hebben weken, vaak maanden nodig om aan dit alles te wennen. Logisch, want er is niks zo’n life changing als het krijgen van een baby.

De meeste moeders moeten dan ook niet meteen denken aan seks na de bevalling. Je wordt er vaak al heel snel in de kraamweek mee geconfronteerd door de kraamverzorgster of de verloskundige. Die vragen je drie dagen na de bevalling gerust: ”Zeg, welke anticonceptie ga je eigenlijk gebruiken? Je bent namelijk enorm vruchtbaar zo net na de bevalling.” Heel goed dat ze dit onder de aandacht brengen, natuurlijk. Echter, zitten de meeste nieuwbakken moeders hier niet altijd op te wachten. Als je foef nog beurs is van de bevalling en je hechtingen nog zeer doen, is seks not on the menu, zullen we maar zeggen

Toch ga je ooit weer een keer seks hebben. Ja echt. Je kan je er nu misschien nog niks bij voorstellen, maar ooit ga je weer eens op je partner klauteren en denk je: ’Oh ja! Seks! Dit deden we vroeger wel eens. Best leuk! Ik hoor van veel moeders in mijn praktijk dat ze het super spannend vinden om weer voor het eerst seks te hebben. Heel begrijpelijk, want er is nogal veel gebeurd daar beneden. Er is een kindje door je vagina naar buiten gekomen. Dat heeft enorm veel impact op je gevoel en je lichaam. Veel nieuwe moeders voelen zich ook alles behalve aantrekkelijk of sexy. Dus die drempel naar de eerste keer seks na de bevalling is vrij hoog. Om die drempel te verlagen heb ik de fijnste tips hieronder voor je omschreven:

  1. Plan je eerste keer seks in. Ja, dit klinkt niet heel romantisch. Dat klopt! Maar als je net ouders bent geworden, is de kans nogal groot dat jullie samen al Netflixend op de bank in slaap vallen. Dus om te voorkomen dat jullie pas in de pruimentijd aan seks toe komen, is het belangrijk dat je hier tijd voor vrijmaakt. Dit geldt ook voor stellen die na een paar maanden beiden weer aan het werk zijn en allebei full-time werken. Seks moet je dan gewoon inplannen. Daar is niks mis mee! Probeer het ook als een soort voorspel te zien. Je weet ’s morgens al dat je die avond seks gaat hebben, dus je scheert je benen (of niet) en doet je extra leuke lingeriesetje aan.
  2. Regel oppas. Als je voor het eerst seks hebt met je partner na de bevalling, kan dit erg spannend zijn voor jullie twee. Een deel komt vaak, doordat je bang bent dat je baby gaat huilen op het moment suprême. Heel begrijpelijk. Dus breng je kindje dan uit logeren. Nee, je hoeft niet tegen opa en oma te zeggen dat je graag even van bil wil met je partner, maar zeg bijvoorbeeld dat jullie een avondje samen nodig hebben. Hierdoor kan je ook beter ontspannen ’s avonds en daarna ook nog eens een nachtje ongestoord doorslapen. Ik zeg: win win!
  3. Begin er pas aan als je er klaar voor bent. Dit klinkt wellicht als een enorme open deur, maar je moet echt klaar zijn, voor die eerste keer seks post partum. Sommige moeders voelen enorme druk om weer seks te gaan hebben, omdat iedereen weer seks zou hebben na de zes weken controle bij de Verloskundige of Gynaecoloog. Niks is minder waar. Sommige vrouwen hebben pas na zes maanden weer eens seks en dat is helemaal prima. De angst dat het pijn doet, is real, dus laten we dat niet bagatelliseren. Maar laat het je ook niet te lang weerhouden. Wie weet valt het hartstikke mee. Volg je gevoel hierin!
  4. Haal voldoende glijmiddel in huis. Dit heb je namelijk echt nodig! Je vagina is door alle hormonale schommelingen nogal van slag en hierdoor maak je niet zoveel vocht aan down under. Dus sla even wat glijmiddel in en je bent ready to go. Smeer het op zowel jezelf als je partner, zodat je zeker weet dat alle facetten goed en soepel kunnen bewegen
  5. Spendeer zoveel mogelijk tijd aan voorspel. Dit is belangrijk, omdat je weer in de mood moet komen. Van luiers verschonen en kolven naar seks is nogal een grote overgang. Dus ga eerst gezellig samen (uit) eten, dim de lichten, kaarsjes aan, lekker muziekje erbij. Misschien kunnen jullie elkaar eerst even masseren, zodat jullie weer wennen aan alle fysieke aanrakingen. Neem zoveel tijd als je nodig hebt! Het is jullie feestje!
  6. Geef duidelijk je grenzen aan. Dit is een heel belangrijke tip! Het feit dat jullie zijn begonnen aan een potje seks, wil niet zeggen dat je het helemaal af moet maken. Merk je dat het niet fijn voelt of nog pijn doet? Trap dan op de rem en zeg dat je wil stoppen. Probeer het dan gewoon een paar weken later nog eens. Iedere vrouw en elk lichaam is anders, dus respecteer je eigen grenzen en doe wat goed voelt voor jou! Je hoeft je absoluut niet te schamen als het niet meteen zo gaat, zoals je op voorhand had gehoopt. Wees lief voor jezelf!
  7. Orgasmes zijn tijdelijk optioneel. Kwam je vroeger makkelijk klaar tijdens de seks? Het wil niet zeggen dat dit nu automatisch ook zo is. Is dat erg? Welnee! Grote kans dat dit straks gewoon weer helemaal als vertrouwd verloopt. Je bekkenbodem en je bekkenbodemspieren (die meedoen tijdens een orgasme) hebben veel te verduren gehad tijdens de zwangerschap en bevalling. Dus weet dat het tijd nodig heeft om te herstellen. Dit hoort er allemaal bij. Klaarkomen duurt soms even wat langer of blijft ook wel eens uit. Dit komt echt weer goed. Geef het de tijd!

Continue reading →

When giving birth has been traumatic for you

Many mothers who come to my practice, have had a tough or negative birth experience. I rarely speak to women who have given birth like it was a piece of cake. I find that a strange expression anyway, because what does this mean, anyway? And what kind of cake? Of course, there are also mothers for whom this was the case and for whom the delivery went nice and smoothly. This article is for the mothers, for whom this was not the case. The mothers who have had a trauma because what happened during giving birth and still suffer from that from it until this day.

The delivery plan

Becoming a mother is a big deal. For some mothers it has been clear throughout their lives that they wanted to become a mother. For others, this feeling came much later in life and with another mothers this feeling may never be fully realized. Is that a bad thing? No! You try to do the best you can as a mom, nothing more and nothing less. When the delivery finally starts after nine months, most women are very happy that the time has come. The last few weeks are often challenging for most pregnant women and they look forward to the moment where they can finally hold their baby. Usually, you have written a delivery plan together with your partner in advance, which you have discussed with your midwife or gynecologist. In this document, you often describe what you do and do not want during your delivery. For me, this was, for example, that I did not want an intern at my bedside, but an experienced and empathetic obstetrician. She was experienced. Empathically: not so much. And I got an intern at my bedside. Need I say more?

So, I might as well not have written my birth plan, to begin with. I actually think that this birth plan is very nice especially for you as a pregnant mother, so that you get the feeling that you have a little grip on the situation. Once the time has come and you are having your baby, it is often different than what you had previously thought or hoped for. For a few reasons. First of all, Mother Nature does not allow itself to be regulated by our devised rules. For example, your birth can suddenly take three days and you have to go into the hospital, even though you thought you could have a natural birth in a warm bath at home. Secondly, communication is often poor or unclear during a birth, between medical professionals and the mother and father. For example, the communications go between the medical professionals and not to the mom herself. They talk over her head, as we say in my country. When it comes to a situation that is balancing between life and death, that is understandable. But even in less critical situation, this often happens. Many moms tell me, they had an episiotomy and a cut is made, without explaining or even telling this in advance to the mother in advance. I find this unbelievable and very rude towards the patient. I mean, they cut your vagina open. Can it get more intimate then that?

Giving birth is not a walk in the park

This causes a lot of fear and panic among the mother who is going through the struggle of her life. Giving birth is not a walk in the park and poor communication often makes a huge (negative) contribution to the situation. I am not writing this to try to point belittling fingers towards the midwives or doctors. I say this, because I hope that the bad communication during child birth will improve. And that the numbers of labor trauma will decrease considerably as a result. Because, I think that is desperately needed. My husband is a trauma surgeon and he tells me often about childbirth ruptures, where he often has to help recovering, together with the gynecologist. Because it has to be done well and as a woman you don’t want to be stuck with the consequences of an injury like this for the rest of your life. Often, women do not know this all can happen in advance. In the moment of child birth itself, the intoxication of the entire situation is often so all-embracing that mothers just let it all happen. Because they are  so overwhelmed. To be left behind with a very unpleasant and sometimes empty feeling afterwards, once the birth is over and they return back home.

EMDR

If I notice that mothers have a real trauma after giving birth, I continue to ask questions. For example, I ask them: what are your complaints, do you often have nightmares, flashbacks about the birth, do you experience heart palpitations, stress, anger outbursts, etc? Because this is just a small sample of the symptoms that mothers with birth trauma walk around with. If therapy with me is not enough, I always refer these mothers to a good EMDR therapist. I think this is essential to get rid of your trauma and to enjoy life and your baby again. Not that suddenly everything in your life after EMDR is just fantastic, but your life does gets a little lighter, it gets color again and you can handle motherhood a lot better. I am going to follow an EMDR therapist training next year because I think it is so important that mothers with trauma can be helped by someone who understands what this is like.

Experience Expert

I had a birth trauma myself, after the birth of my oldest daughter. I was constantly angry with the entire world and didn’t understand why I was feeling this way. When my therapist then suggested EMDR, I didn’t know if it would help me. In retrospect, it was the best thing I could have ever done for myself. The feelings afterwards, the relief and no longer feeling angry or sad about my birth story, cannot be expressed in words. I can therefore recommend it to everyone! In any case, keep talking about your birth trauma. Start talking as soon as possible in the maternity week with your maternity nurse, your husband, a good friend, anyone you trust or feel comfortable with. But, also with your own midwife or doctor, Tell them that you were left feeling unpleasant after the birth. Then state your limits afterwards and tell them what you experienced as difficult and what you think caused all of that. In this way, you get it of your chest and the healthcare professional in question can (hopefully) learn from this all.

Have you noticed that you also have negative thoughts after you have given birth? Do you feel lonely and do you have gloomy moods that pass with difficulty? Do you often have nightmares and do you notice that you have angry episodes? Then please e-mail to info@froufroubegeleiding.nl! I know better than anyone else how this feels and I can help you!

Waarom de periode na de bevalling zo overweldigend is

De periode na de bevalling is voor zowel roze-, als grijze wolk mama’s, erg pittig. Dit komt, omdat er mega veel op je af komt als kersverse moeder. Je hebt net een heftige gebeurtenis meegemaakt (de bevalling) en dan ineens wordt er van je verwacht dat je het allemaal wel weet: hoe je je baby moet verzorgen, wat je met die vreselijke krampjes aan moet, hoe vaak je je baby moet voeden (op verzoek of routine) en dan moet je die nieuwe moederrol ook nog eens vertolken met elke dag visite over de vloer en social media die naar je lonkt. Dit laatste is voor de hedendaagse moeders veel zwaarder, dan voor onze vorige generatie. Die hadden weinig vergelijkingsmateriaal, dus deden zij maar wat en dat was prima. Tegenwoordig vergelijkt elke moeder zich met die “perfecte moeder” op Instagram en hoppa, een minderwaardigheidscomplex is geboren!

Je bent net moeder geworden en ineens heb je 24/7 die enorme verantwoordelijkheid voor je kindje. Toen hij of zij nog in je buik zat, was je baby op de veiligste plek ter wereld, maar nu is hij ineens hier! En je voelt die verantwoordelijkheid ook de hele tijd, of het nu overdag is of ’s nachts. Ik ken vele verhalen van moeders die ’s nachts met een spiegel boven hun baby gingen hangen om te kijken of haar kindje nog wel ademde en of de spiegel besloeg. Of de geschrokken nieuwbakken ouders die zich afvroegen, nadat hun baby de hele nacht had doorgeslapen, zonder om een voeding te hebben gevraagd: ”Mijn god, leeft ze nog wel?” De verantwoordelijkheid voor je kindje is enorm en al deze bovenstaande dingen zijn volkomen normaal. Continue reading →

How the story began

How the story began

I’m Tilda Timmers, 38 years old and living in Amersfoort, The Netherlands. Together with my husband Tim and our two daughters, Livia (6) and Emmi (2). I am a therapist for mothers specialized in postpartum depression and experience expert in this area. I’m also a writer and blogger. You can find me on Instagram @thisispostpartum or the Dutch one @geenrozewolk, which means not on cloud nine.

Almost five years ago I was in the middle of my postnatal depression. I was in a sink hole so deep, I didn’t think I would ever recover. I got sucked into my depression more and more and I felt so alone. I wondered: am I the only mom who feels this way after giving birth? The answer turned out to be: NO! After I made the first steps towards recovery I started talking to a therapist. After a couple of sessions, my head cleared up again. I saw that I was not alone in all of this.  I learned that many mothers are not on cloud nine after child birth.

Sharing is caring

I wanted to share that feeling with other mothers. If I felt so lonely and isolated. I thought to myself, there are probably a lot more mothers sitting at home with their brand new baby also feeling like this. I decided to write a blog about my postpartum depression, for these other mums who were also not feeling well after giving birth. So they would feel less alone and find some support. This blog went viral and before I knew it, it was on various Dutch media outlets. I received an incredible amount of responses. To this day, I am deeply grateful that I dared to take this step at the time. Because, I was so frightened to post this blog at the time. This is how it all started. And how the path to my work with mothers with PPD slowly but steadily unfolded. I am beyond grateful for the work that I am allowed to do today as a therapist and for my upcoming book “This is Post Partum” that will be released next June in New York. I feel so blessed that I can also share my story with other mothers and fathers. Here you can read my very first blog. I can’t believe this was almost six years ago:

Shall I do it or not?

I have doubted so long about publishing this blog. Am I going to write it or not? Eventually I decided to write it anyway. Maybe I can help at least one new mother, who is also scared to speak her mom truth. A mother who is also insecure about motherhood and if she can pull it off.

I never thought it would come to this, that I would go through a rough patch or that I would lose myself like this. When my beloved grandmother died when I was 22 weeks pregnant, I thought about the consequences. I was afraid that I would continue to feel really sad, I even used the term postnatal depression way before my delivery. Is it self-fulfilling prophecy? Or is it just bad luck? Or both? I don’t know and I probably never will. But the fact is, I have a postpartum depression. Saying this out loud remains difficult and now that I read these words black on white on my screen, I immediately get another lump in my throat.

My Livia, my cute, lovely baby girl. She is the light in our lives and the most beautiful thing that ever happened to me. She fills me with love and a mind blowing feeling of happiness and joy when she looks at me. Let alone when she smiles at me, then the sky breaks open and I can hear the angels sing.

Complete hell

Everything else was black. Pitch-black. Hours of crying, an enormous list of uncertainties, the fear of accidentally hurting my baby. The list was endless. I denied it, tucked it away and laughed it away. The people who know me well, also know how well I can pretend that nothing is wrong. I’m the best actress I’ve ever known. The more jokes I make, the more you have to watch me carefully. I hide everything with my smile. And then suddenly the curtain fell. The comedian was done playing her performance. I couldn’t do it anymore.

Admitting something is wrong, was the first step. Saying “I don’t feel happy at all. And I’m most certainly not on cloud nine.”  But that’s how it is supposed to be, right? You should be happy and grateful when you’ve become a mother. You can’t complain or say that it’s so incredibly hard to be a mother. But that’s the truth! Motherhood is freaking intense ,people! Let’s not forget about the hormones that made me into a raging b****, the lack of sleep and that massive feeling of responsibility you feel as a parent. Sometimes I closed the bedroom door and said, “I’m not here.” I would put my phone on silent mode, wear earplugs and just sleep. I didn’t want to feel what I actually felt. Because, that was pretty black, I can tell you. It was the darkest page of my book called life.

The grieve over losing my grandmother added a huge amount of sadness to all of the above and eventually I drowned. I pedaled as hard as I could, but I slowly drowned. People don’t prepare you for this. Because believe it or not, despite the books that thus far have been written about it, there is a huge taboo on this subject. While once I had said it out in the open, so many women appear to be bothered by it! There are even talk groups for new-born mums with depression.

Thankful for my inner circle

I am grateful and extremely blessed with such a sweet and easy baby. I feel myself filled with love when I look at her. Hopefully, I will start to feel happy again as well. There have been days when I couldn’t handle it anymore and I honestly wanted to quit on life. I can’t look beyond the next hour or the hour after that. Thank goodness for my sweet, dearest husband and our wonderful friends who kept me going. This amazing group of people do everything to help me out and get me back on my feet again. You come towards crossroads in your life where it becomes clear who are your true friends are and which ones you should say goodbye to. The people who shouted the loudest before I gave birth: “I’m here to help you, I‘ll come over and look after the baby, do some shopping, etc.” I haven’t seen or talked to them since my baby was born.  But my inner circle, the people who don’t need to say this all the time, they were just there for us. They gave us unconditional love, support and friendship. They just did that without any fuss. They arrive with casseroles, come to babysit when you have to go to therapy, do grocery shopping for you and listen to you on the phone for hours while the only thing I could do was cry.  I am not an easy person right now and sometimes not so friendly either. I don’t want to hide behind my depression, but it is what it is.

A major shout out for my lovely family and friends that have supported us. You have no idea how happy and thankful I am that I am surrounded by so much love. I will get there, but not nearly as fast as I would like. Now that I know that I am not alone in this and dare to express my true feelings and thoughts, I feel liberated. I no longer feel lonely sitting on this deserted island of misery. The future calls, one baby step at the time.

Proud

It is still unreal to read this back, Knowing what all has happened after this blog was published. All these positive and beautiful moments that I have experienced as a therapist and author. I can’t believe my book is being translated and published in English next June. Sometimes it feels like a dream. I now have my own practice (www.froufroubegeleiding.nl) and I help countless mothers and fathers who are not feeling well after giving birth. I also visit these parents at their homes to help them in this difficult situation. This blog is how it all once started and it makes me enormously proud to read it back.

De 5 dingen die je nooit tegen een zwangere moet zeggen

We kennen ze allemaal. Het type mens, wat altijd ergens iets over te zeggen heeft. Ben je te dik, dan is het niet goed. Val  je teveel af, krijg je daar weer commentaar op. Maar niks houdt de gemoederen zo bezig, als een zwangere vrouw, lijkt het wel. Ik vind het fascinerend en tegelijkertijd plaatsvervangend beschamend, wat mensen er allemaal uitflappen tegen deze zwangere vrouwen. Hier komen de vijf dingen die je nooit tegen een zwangere moet zeggen:

  1. “Wat ben je dik!” Werkelijk, wie dat nog tegen een zwangere durft te zeggen, verdient een knietje. Zo vertelde een cliënt mij ooit, dat ze een buurvrouw had, die haar er constant aan herinnerde, dat ze zo’n grote buik had en hoe ze dat dan voor zich zag tegen het einde van de zwangerschap. Zo onaardig! En vooral: zo onnodig. Laat die zwangere vrouwen met rust of geef ze een leuk compliment.

Continue reading →

De vijf heftigste gedachten na de bevalling

Moeders die net bevallen zijn, hebben soms de meest intense gedachten. Ook de moeders die naar eigen zeggen, wel op de roze wolk zitten. De periode na de bevalling, is een van de heftigste perioden die een vrouw ooit zal doormaken in haar leven. Het is dan ook niet gek, dat je wordt overstelpt met gedachten en emoties, waar je soms enorm van kan schrikken.

Het goede nieuws is: je hoeft er niet van te schrikken! Het is namelijk heel normaal dat je deze gedachten hebt.  Hier volgen de vijf heftigste gedachten die een nieuwbakken moeder kan hebben na de bevalling:

  1. Ik had hier nooit aan moeten beginnen. Veel moeder schrikken enorm van deze gedachte. Omdat ze zich dan een slechte moeder voelen. Het tegendeel is waar: je bent geen slechte moeder als je dit denkt. Je hebt gewoon moeite met het moederschap en dat mag. Niemand verwacht van jou dat je het moederschap meteen helemaal fantastisch vindt, dus verwacht dit dan ook niet van jezelf!
  2. Ik kan dit helemaal niet! Als je net bevallen bent, komt er zo veel op je af, dat je je afvraagt hoe andere moeders dit allemaal doen. Alle nieuwe dingen die je moet onthouden, een routine ontwikkelen met je baby en het slaapgebrek waardoor je amper nog functioneert. Natuurlijk voel je je dan wel eens wanhopig en denk je: help! Ik ben hier niet voor in de wieg gelegd! Geef het de tijd! Laat het allemaal maar gebeuren en op den duur ga je merken, dat je sterker in je schoenen gaat staan.
  3. Ik ben de slechtste moeder ooit. Heb je je kindje per ongeluk zonder gordels vastgemaakt achter in de auto? Heb je je baby in een onbewaakt ogenblik van de commode af laten rollen? Heb je je kindje te hete melk gegeven? Dit is heel vervelend, maar het overkomt ons allemaal. Dit maakt je geen slechte moeder! Stop met jezelf te veroordelen en wees lief voor jezelf!
  4. Waarom kan ik niet meer genieten van het moederschap? Dit is een veel gehoorde gedachte van moeders die ik zie in mijn praktijk. Het is meteen ook een heel abstracte vraag, want wat is genieten nu eigenlijk? Betekent dit dat je na de bevalling constant op een roze wolk moet zitten? Nee! Natuurlijk heb je die momenten, dat je helemaal wegsmelt als je baby naar je lacht. Dat is een genietmoment pur sang! Maar die andere momenten, die waarin je er even geen snars aan vindt, mogen er net zo goed zijn. Accepteer dit van jezelf en laat het dan los.
  5. Krijg ik ooit mijn leven weer terug? Zo net na de bevalling, voelt het alsof je leven is overgenomen door je kindje(s) en alsof alles om hen draait. Je cijfert jezelf helemaal weg en vergeet eigenlijk totaal wie je was voordat je ooit moeder werd. Dat is heel begrijpelijk! Natuurlijk krijg je je leven weer terug! Het vergt alleen tijd en een goede planning. Zorg voor een dag(deel) in de week, waarop je iets kan doen, wat je helemaal zelf in kan richten. Naar de kapper, lunchen met een vriendin of naar de sauna. Alles mag, als jij er maar blij van wordt! Op dit soort momenten zonder de enorme verantwoordelijkheid voor je kindje(s), laad je helemaal op. Dit is zo ontzettend belangrijk!

Continue reading →

Stop met voor anderen te denken

Veel moeders die ik zie ik mijn praktijk, hebben de neiging om dingen voor anderen in te vullen. Zo hoor ik bijvoorbeeld deze zin heel vaak: ”Dan denk ik, ze zullen me wel een heel slechte moeder vinden.” Of: ”Ik denk dat mijn man mij een enorme bitch vind.” Gevolgd door een aaneenschakeling van negatieve gevoelens. Als ik dan vraag, waarom ze denken dat anderen hun een slechte moeder vinden, vertellen ze me dat ze zich zo incapabel voelen als moeder. Dat ze het gevoel hebben, dat de hele wereld het moederschap van een leien dakje gaat, behalve bij hen. Natuurlijk is dit niet het geval, maar zo voelt het vaak wel als je naar anderen kijkt. Vooral als je alle gelukzalige postst van andere mama’s op social media ziet. Continue reading →

De meisjesdroom die waar werd

Het was een meisjesdroom die waar werd. Ik had een boek geschreven en dat zou binnenkort uitkomen. Ik had van te voren nooit kunnen bedenken, dat dit allemaal zou gaan gebeuren. Als je je midden in een postnatale depressie bevindt, is het haast onmogelijk voor te stellen, dat je hier ooit positief uit gaat komen. Je voelt je een ontaarde moeder en wordt verteerd door schaamte- en schuldgevoelens. Toch gebeurde het! En hoe!

De middag dat mijn boek thuis werd bezorgd, rukte ik de dozen uit de handen van de bezorger en griste ik er eentje open, zo snel als mijn handen konden. Ik haalde het eerste exemplaar eruit en bekeek hem vol bewondering, maar ook verbazing. Dit is het. My masterpiece. Het voelde onwerkelijk. Ik duwde het boek tegen me aan, alsof dit mij een meer realistisch gevoel zou geven. Dat dit echt mijn boek was. Ik raakte emotioneel en besloot dit moment heel bewust in me op te nemen en nooit meer te vergeten. Continue reading →

Acceptatie is het nieuwe zwart

Voordat ik ooit kennis had gemaakt met mindfulness, had ik geen idee wat acceptatie nu eigenlijk inhield. Iedereen had het altijd maar over loslaten. Ik had geen idee hoe dat werkte, loslaten. Ik vond het een heel abstract woord, met een nog vagere betekenis. De meeste moeders kunnen eigenlijk vrij weinig loslaten. Als je eenmaal moeder bent, heb je over weinig dingen nog controle of zekerheid en dat is nu net wat je zo nodig lijkt te hebben. Maar is dat wel zo?

Toen ik me begon te verdiepen in mindfulness, ging er een wereld voor me open. Ik had altijd een enorme behoefte om van alles te controleren in mijn leven. Ver voordat ik coach werd, was mijn agenda mega vol en tot op de seconde af dichtgetimmerd met ingeplande afspraken. Er was dus weinig ruimte voor spontaniteit, maar ook weinig ruimte voor zelfreflectie. De acceptatie was ver te zoeken. Continue reading →