Als (jonge) moeder kan je soms veel last hebben van angsten. De enorme verantwoordelijkheid voor je kindje, gaat soms volledig met je aan de haal. Dat is logisch, want vooral bij je eerste kindje, ben je zo overmand door alles en krijg je amper grip op je emoties en hormonen die door je lijf gieren. Tel daar de enorme verantwoordelijkheid van je nieuwe baby bij op en je hebt de poppen aan het dansen. De angsten zijn voor elke moeder herkenbaar, als je ze eenmaal out in the open gooit. ‘Maar waarom doet niemand dat?’, vragen moeders mij vaak in de praktijk. Het antwoord is eenduidig: uit schaamte en schuldgevoel. Want geen enkele mama wil vertellen over haar angsten. Dat ze doodsbang is dat haar kind iets overkomt en vaak ook nog door haar toedoen. De zogeheten intrusies, zijn vaak heel heftig en beangstigend. Elk mens heeft intrusies, ja zelfs mannen! Een willekeurige: je staat op het perron op de trein te wachten. Terwijl de Intercity met daverend geweld het station binnen komt rijden en steeds dichterbij komt, springt de volgende gedachte door je hoofd: ‘stel dat ik er nu voorspring?’

Dat is een doodnormale intrusie, die duizenden mensen hebben. Niks om je druk om te maken. Het is een simpele en effectieve manier van je brein om je bewust te maken van het gevaar van zo’n aankomende trein en dat je er niet onder moet zien te komen. Alleen je brein werkt in die zin niet echt subtiel. Die maakt het je zonder omwegen duidelijk, dat je op moet passen. Zo werkt het ook met de intrusies (angstgedachten) omtrent je kindje(s). Ik had ze ook en heb ze soms nog steeds, Alleen weet ik nu wat ze zijn en dat ze ergens goed voor zijn. Ze zijn puur een waarschuwingssysteem vanuit je hersenen om ervoor te zorgen dat je kindje(s) niks overkomen. Maar als je dit niet weet als nieuwbakken moeder en de intrusies vliegen je om de oren, dan ben je doodsbang. De angsten nemen je leven over. Ik hoor vaak van moeders: ”ik dacht dat ik knettergek werd!” Dat is begrijpelijk, want als je elke angstgedachte uitvergroot in je hoofd, dan wordt het op een gegeven moment zo groot, dan kan je aan niks anders meer denken. Het goede nieuws is: angsten zijn te overwinnen! Je kan er beter me om leren gaan, zodat de angsten je leven niet meer beheersen.

Mocht je dit lezen en denken: dit heb ik ook! Wacht dan niet met hulp zoeken en mail naar info@froufroubegeleiding.nl. Je hoeft deze angsten niet alleen te overwinnen, sterker nog: liever helemaal niet. Het kan je isoleren van de rest van de wereld en dat is zo zonde! Samen werken we aan je herstel![:en]Als (jonge) moeder kan je soms veel last hebben van angsten. De enorme verantwoordelijkheid voor je kindje, gaat soms volledig met je aan de haal. Dat is logisch, want vooral bij je eerste kindje, ben je zo overmand door alles en krijg je amper grip op je emoties en hormonen die door je lijf gieren. Tel daar de enorme verantwoordelijkheid van je nieuwe baby bij op en je hebt de poppen aan het dansen. De angsten zijn voor elke moeder herkenbaar, als je ze eenmaal out in the open gooit. ‘Maar waarom doet niemand dat?’, vragen moeders mij vaak in de praktijk. Het antwoord is eenduidig: uit schaamte en schuldgevoel. Want geen enkele mama wil vertellen over haar angsten. Dat ze doodsbang is dat haar kind iets overkomt en vaak ook nog door haar toedoen. De zogeheten intrusies, zijn vaak heel heftig en beangstigend. Elk mens heeft intrusies, ja zelfs mannen! Een willekeurige: je staat op het perron op de trein te wachten. Terwijl de Intercity met daverend geweld het station binnen komt rijden en steeds dichterbij komt, springt de volgende gedachte door je hoofd: ‘stel dat ik er nu voorspring?’

Dat is een doodnormale intrusie, die duizenden mensen hebben. Niks om je druk om te maken. Het is een simpele en effectieve manier van je brein om je bewust te maken van het gevaar van zo’n aankomende trein en dat je er niet onder moet zien te komen. Alleen je brein werkt in die zin niet echt subtiel. Die maakt het je zonder omwegen duidelijk, dat je op moet passen. Zo werkt het ook met de intrusies (angstgedachten) omtrent je kindje(s). Ik had ze ook en heb ze soms nog steeds, Alleen weet ik nu wat ze zijn en dat ze ergens goed voor zijn. Ze zijn puur een waarschuwingssysteem vanuit je hersenen om ervoor te zorgen dat je kindje(s) niks overkomen. Maar als je dit niet weet als nieuwbakken moeder en de intrusies vliegen je om de oren, dan ben je doodsbang. De angsten nemen je leven over. Ik hoor vaak van moeders: ”ik dacht dat ik knettergek werd!” Dat is begrijpelijk, want als je elke angstgedachte uitvergroot in je hoofd, dan wordt het op een gegeven moment zo groot, dan kan je aan niks anders meer denken. Het goede nieuws is: angsten zijn te overwinnen! Je kan er beter me om leren gaan, zodat de angsten je leven niet meer beheersen.

Mocht je dit lezen en denken: dit heb ik ook! Wacht dan niet met hulp zoeken en mail naar info@froufrouciaching.nl. Je hoeft deze angsten niet alleen te overwinnen, sterker nog: liever helemaal niet. Het kan je isoleren van de rest van de wereld en dat is zo zonde! Samen werken we aan je herstel!