Als je tweede kind ook hoogbegaafd blijkt

Onlangs kwamen wij er achter dat ons jongste dochtertje Emmi ook een ontwikkelingsvoorsprong heeft. Op dit moment is Emmi een peuter van 3,5 jaar en zit ze qua speel- en denkniveau op de tweede helft van groep 1. Als deze ontwikkeling zich zo doorzet, zit ze straks op groep 2 qua ontwikkelingsvoorsprong als ze naar de basisschool mag. Ik neem je even mee naar de afgelopen paar jaar.

 

Pientere blik

Emmi was van baby af aan al een heel wakker kindje. Bij de eerste controle bij het consultatie bureau zei de arts aldaar: zo, dat is een pientere blik!” Ik keek niet op of om, ik wist niet beter na wat we met onze oudste hadden meegemaakt haha. Wij maken blijkbaar hele pientere, wakker baby’s dacht ik toen. Ik zei tegen die arts: Ik heb geen idee wat het gemiddelde is. Ze lachte begripvol naar me. Toen Emmi ouder werd, merkten we dat ze snel verveeld was. Ook was ze soms ineens erg boos en gefrustreerd ne konden we het beiden niet echt plaatsen. We weten het aan het zoveelste sprongetje en de peuter puberteit.

 

Emmi’s eerste voorschool

Toen Emmi naar de voorschool ging, dachten we: super leuk voor haar. Dan leert ze vast het schoolse leventje een beetje kennen, wordt ze uitgedaagd en kan ze lekker leren en ontwikkelen. Al gauw hadden wij door dat ze niet zo goed aansloot op de andere kindjes. Emmi is een heel vrolijk, slim en lief meisje, maar ook een einzelgänger en een echte rouwdouwer. Dat laatste moest ook wel, want er zaten kindjes in de klas die sloegen, schopten en met zand gooiden. Na een poosje wilde Emmi niet meer naar de voorschool toe. Wij weten dit aan bovenstaande gebeurtenissen en gingen hierover in gesprek met de juffen. Beiden waren 64 jaar oud en gaan volgend jaar met pensioen. Ik kreeg ter plekke flashbacks van hoe het toen met Livia ging.

We gingen in gesprek

In dat gesprek heb ik het verhaal van haar oudere zus ook aangekaart en dat wij vermoedden dat Emmi een ontwikkelingsvoorsprong heeft. Ik deelde onze moeizame reis met Liv en hoe moeilijk dit voor haar en voor ons als ouders geweest is. Ze keken me beiden aan met een blik: daar heb je weer zo’n ouder die denkt dat haar kind hoogbegaafd is. Dat woord heb ik in dat gesprek overigens niet in de mond genomen. Wel deelde ik mijn ervaringen met Livia en kennis qua boeken die ze konden lenen met hun twee zodat ze zich in konden lezen in deze materie. Hun letterlijke reactie was: ”Kopieer maar een paar pagina’s. Dan kijken we er even naar.” Ik probeerde uit te leggen dat dit niet is hoe het werkt en dat het herkennen van een mogelijke ontwikkelingsvoorsprong op peuter leeftijd een getraind oog vraagt. Dat wij het bij onze oudste ook niet hadden gezien. Ze leken er niet voor open te staan. Ik hoopte er het beste van, maar voelde diep van binnen al dat ze zich niet open stelden.

We vonden een nieuwe voorschool

Alsof het zo heeft moeten zijn, kwamen we vervolgens in contact met Sgooiers in Laren. Een voorschool voor slimme peuters. Een paar jongere broertjes en zusjes van Livia’s klasgenoten zaten erop. Het klonk meteen leuk: een voorschool waar ze de slimme peuters helpen om te gaan met hun intelligentie op jonge leeftijd, maar ook lekker kind laten zijn en laten spelen. We gingen samen met Emmi kennismaken en het klikte enorm met Paul en Ellen die Sgooiers hebben opgericht en zelf op deze groep staan. Ze hebben beiden veel ervaring vanuit het reguliere onderwijs en met name met betrekking tot hoogbegaafdheid. Zowel Emmi als wij zelf vonden het super leuk daar, we werden meteen enthousiast. Niet veel later schreven we Emmi in en ook Emmi voelde zich meteen als een vis in het water.

 

Wat er toen gebeurde was heel bizar

We communiceerden bovenstaande met Emmi’s andere voorschool en dat we wel van plan waren ook bij hen te blijven, maar Emmi in ieder geval een keer per week naar Sgooiers wilden laten gaan. Wat er daarna gebeurde, kan ik soms nog steeds niet bevatten. Zonder met ons als ouders te overleggen, toestemming te vragen of ons op de hoogte te stellen hebben ze Emmi “getest”. Die betreffende dag kwam een van de leidsters naar mij toe en sprak in het bijzijn van Emmi en alle ouders en hun kids op het schoolplein de volgende woorden tot mij: ”ik weet niet waarom jullie met Emmi naar Sgooiers gaan, hoor! We hebben haar vandaag eens even getest en ze test op alles heel laag!” Ik voelde het bloed uit mijn gezicht wegtrekken. Ik dacht, gebeurt dit nu echt? Ik vond het zo sneu voor Emmi. Vervolgens dacht ik: hoe onprofessioneel kun je zijn? De boosheid borrelde op. Ik herpakte mezelf en zei: “Ik ga hier nu niet inhoudelijk met jou over in discussie. Ik vind dit een hele rare gang van zaken. We gaan het allemaal zien.” Vervolgens heb ik Emmi mee gnomen en kwam ik totaal in shock thuis.

 

Weinig respect

Allereerst dacht ik: hoe durf je dit zo aan te pakken en waar is ons recht op privacy gebleven? Ten tweede dacht Ik: je weet dus blijkbaar geen snars van hoogbegaafdheid of een ontwikkelingsvoorsprong af, want juist de HB kids testen vaak heel laag op deze leeftijd. Vervolgens belde ik met Paul en Ellen van Sgooiers en legde hen het voorval voor. Zij konden hun oren niet geloven en zeiden: “kom maar gewoon lekker hierheen. Wij zien nu al wat voor vlees we in de kuip hebben met Emmi. Het komt allemaal goed. Ik besprak dit alles ’s avonds met Tim en mijn doorgaans zo rustige man werd enorm pissig. Ook hij kon niet geloven dat er zo respectloos met ons werd omgegaan door de oude voorschool. We hebben vervolgens een klachtenmail opgesteld richting Emmi’s oude opvang en meteen de mededeling gedaan dat Emmi niet meer terug zou keren in verband met het geschade vertrouwen.

 

Klacht ingediend

De manager van deze vestiging belde de dag erna meteen om haar excuses aan te bieden en om onze kant van het verhaal te horen. Er zou nog een eindgesprek komen, maar wij zaten daar beiden totaal niet op te wachten. Als we iets hebben geleerd van hoe het bij Livia is verlopen, is het dat bepaalde mensen in vastgeroeste patronen echt niet in een keer jouw punt gaan inzien en we wilden  daar beiden onze tijd en energie niet aan verspillen.

 

Emmi bloeide helemaal op

Emmi startte al snel bij Sgooiers en bloeide helemaal op. Ze kwam vol verhalen thuis en had het enorm naar haar zin vanaf de eerste dag. We zagen haar met de week groeien en ook haar boosheid nam af. We zagen hoe Emmi uitgedaagd werd en  waren zo blij en opgelucht dat ons lieve meisje het zo goed doet bij Sgooiers. Vervolgens mocht Emmi daar op laagdrempelige wijze laten zien wat ze kon. Ook daar werd ze getest, maar dan op een hele adequate manier en werd het ons ook van te voren netjes verteld. Vorige week kregen we de uitslag van de test. Wat we vermoedden, werd werkelijkheid. Emmi heeft een ontwikkelingsvoorsprong. Paul en Ellen vertelden ons dat ze een heel pienter en vrolijk meisje zagen, maar ook eentje die vol vragen zit. Na alles komt een waarom, met daarop weer een vervolgvraag. “Wat is dat?” horen we hier minstens tien keer per dag als ouders. Of vragen over waar bepaalde liedjes over gaan, wat de dood is, hoe baby’s worden geboren, etc. De lijst is eindeloos en tegelijk zo grappig. Hoeveel vragen kan en driejarige hebben?

We kunnen Emmi inmiddels thuis nog amper entertainen, dus gaan we ander speelgoed aanbieden dan voorheen. Bijvoorbeeld Smart Games en meer taakjes doen in huis, zodat ze zich nuttig en betrokken bij de grote mensen voelt. Zelf spelen hebben ze beiden nooit gedan, dus ik ga er voor het gemak maar vanuit dat dit ook niet gaat komen op korte termijn ;).

 

Waar gaat Emmi straks heen?

Nu komt het moeilijkste vraagstuk: ”waar gaat Emmi straks op school? Livia zit op speciaal onderwijs, maar deze Da Vinci school neemt alleen nog HB kids aan met een plusje. Dat wil zeggen, een extra indicatie, zoals bijvoorbeeld, autisme, adhd, een angststoornis, etc. Dat heeft Emmi niet, dus mag ze daar vooralsnog niet naartoe. Deze regels zijn aangescherpt nadat Livia daar is toegelaten. Aan de ene kant ontzettend balen, aan de andere kant is Emmi nog niet getest qua IQ dus zullen we sowieso af moeten wachten wat daar uit gaat komen. Voor ons is die test een formaliteit, wij zien zoveel gelijkenissen met haar grote zus, dat het niet veel zal verschillen. Onze prioriteit ligt nu bij dat Emmi lekker in haar vel blijft zitten en niet vast gaat lopen, zoals met haar zus is gebeurd. Dus gaan we op zoek naar een fijne basisschool die ook da Vinci klasjes heeft. Zodat kids met een voorspong, daar in kunnen komen en mentaal extra uitgedaagd worden. Dus niet meer taakjes, maar meer breder en op ene meer verdiepende wijze les krijgen. We vinden het beiden heel spannend dat Emmi  straks in regulier onderwijs gaat starten, omdat onze ervaringen niet positief zijn geweest. Aan de andere kant, willen we een toekomstige school ook alle kans geven om te laten zien dat het ook anders kan gaan. Dat zij wel om kunnen gaan met kindjes met een ontwikkelingsvoorsprong.

De komende periode zal uit wijzen hoe hoog Emmi’s ontwikkelingsvoorsprong zal zijn en welke school we voor haar gaan kiezen. Ik zal jullie via mijn insta in de gaten houden, dus hou deze in de gaten voor meer updates.