Intrusies maken je geen slechte mama

Veel moeders die ik zie in mijn praktijk, hebben last van intrusies, negatieve gedachten en emoties. Als je niet op een roze wolk zit, overheersen deze negatieve gedachten vaak en meestal de hele dag door. De meeste mama’s durven niet open te praten over hun intrusies uit angst om als slechte of ontaarde moeder gezien te worden. Zelf was ik ook heel bang om hier toendertijd over te praten: ’straks pakken ze mijn kindje van me af.” Op het moment dat intrusies je leven beheersen, is het heel moeilijk om van het moederschap of je kindje(s) te genieten.   Logisch, want dit soort gedachten zijn heel naar om te ervaren.

Waar komen intrusies eigenlijk vandaan?

Intrusies komen voort vanuit een waarschuwingssysteem in je brein. Vanuit de oertijd is die mechanisme zo ontwikkeld, omdat we als mens moesten overleven. Hierdoor geeft je brein waarschuwingssignalen af. Bij sommige mama’s (en ook papa’s) zorgt dit voor intrusieve gedachten. Een paar veel voorkomende intrusies zijn: je kindje neersteken met ene mes, je kindje uit het raam gooien, de kinderwagen voor een bus duwen, je baby laten verdrinken in bad. En nog vele andere scenario’s. Vaak is het zo, dat als je er eenmaal eentje hebt gehad, het er al snel meerdere worden in verschillende variaties. Dat komt, omdat je brein heel snel associaties legt. Omdat dit waarschuwingssystemen evolutionair gezien heel sterk is ontwikkeld, gaat deze waarschuwing niet subtiel. Je brein zegt niet: hey, kom even zitten met een kopje thee. Nee, je brein geef je, hoppakee, vanuit het niets, die intrusie. Levensecht zie je voor je hoe je je kindje van een brug afduwt.

Je bent geen slechte moeder

Als je dit leest en je herkent deze intrusies: je bent geen slechte moeder. Het feit dat je deze gedachten hebt, betekent eigenlijk dat je juist wil dat je kindjes niks overkomt. Dus intrusies maken je, hoe dubbel dit ook mag klinken, juist een goede moeder. Je hebt enkel aan een waarschuwingssysteem in je brein wat on overdrive is. Je wil je kindje niet echt iets aandoen, je bent alleen heel bang dat het wel gebeurt. Zelf ha dik ook heel erg last van intrusies. Dan lip ik op een brug met mijn kinderwagen en dacht ik: als ik haar nu loslaat, dan is ze dood.” Vreselijk vond ik het. Ik schaamde me zo enorm voor al mijn negatieve gedachten en emoties. Het duurde dan ook een lange tijd, voor ik het er met iemand over durfde te praten. Ik kon het gewoon niet uit angst dat ik opgesloten zou worden en m’n kindje nooit meer zou zien.

Je bent niet alleen!

Weet, dat je niet alleen bent lieve mama. Zowel mannen, als vrouwen, jong en oud hebben intrusies. De meest voorkomende is: je staat op de trein te wachten. Je ziet de trein naderen en denkt in een split second: zal ik ervoor springen? Je doet het niet, maar je denkt het wel even. Normaliter ging je dan gewoon door met de orde van de dag. Maar, nu je mama bent geworden, voel je je zoveel meer verantwoordelijk dan daarvoor. Ik zie heel veel mama’s met deze vervelende negatieve gedachten in mijn praktijk. Intrusies zijn naar, maar definiëren jou niet. Je bent meer dan je gedachten en de bijbehorende emoties. Accepteer dat je deze intrusies hebt en laat ze vervolgens weer gaan. Je bent niet wat je denkt.

Wil je hulp bij je intrusies?

Herken je bovenstaande en worstel je ook met intrusies? Mail dan naar info@froufroubegeleiding.nl. ik begrijp je als geen ander en weet precies wat ik moet doen om je hiermee te helpen.