Postpartum woede komt vaker voor dan je denkt

 

Ik praat in mijn blogs vaak over postpartum depressie, angsten en ook intrusieve gedachten. Onderwerpen die in de taboesfeer zitten, maar gelukkig ook meer en meer bespreekbaar worden gemaakt. Iets waar ik als postpartum specialist heel blij mee ben. Er is echter een onderwerp wat nog erg onderbelicht blijft en dat is: postpartum woede. Oftewel: postpartum rage  Ik heb het niet over een kleine irritatie of boosheid. Nee, ik praat over het type boosheid wat je ineens overvalt. De boosheid die vanuit het niets alles omvattend aanwezig is. Je weet niet waarom je ineens tegen je partner  of je kindje staat te blèren, maar je doet het. Achteraf schamen moeders zich hier vaak enorm voor. Weet, dat deze postnatale boosheid, veel vaker voorkomt dan men denkt. Hele veel mama’s hebben hier last van.

 

Het begint vaak met iets kleins

Vaak begint het met een kleine irritatie om een vaatwasser die weer niet is opgeruimd. Of je partner die wederom zijn of haar sokken weer ergens heeft laten slingeren. Dingen waar je normaliter even een dikke eye roll over doet, misschien een ondertafelse middelvinger, maar that’s it. Postpartum rage gaat veel verder dan dat. Het kan ineens naar boven komen als je bijvoorbeeld even met je vriendin aan het bellen bent en ze vraagt hoe het gaat. Ineens hoor je jezelf je stem verheffen en schreeuwen dat het allemaal k** met peren is en dat je vast vanavond ook weer slecht slaapt en morgen en overmorgen. Je wordt als het ware meegezogen in een draaikolk van negatieve gedachten en boosheid. Veel mama’s schrikken hier enorm van en denken: wat overkomt mij nu? Zo herken ik mezelf helemaal niet.

Boosheid is een meer dan alleen een emotie

Boosheid wordt vaak gezien als een van de primaire emoties bij de mens. Ik denk echter dat boosheid meer is dan alleen een emotie. Ik denk dat postpartum woede een signaal is, dat er iets niet goed zit. Deze intense boosheid kan bijvoorbeeld duiden op een onderliggend probleem, een onderdrukte herinnering, een weggestopte emotie of een diepgeworteld trauma. Veel moeders die ik in mijn praktijk zie, weten dit niet en schamen zich enorm voor hun woede-uitbarstingen na de bevalling. Als we dan in een sessie tot de kern komen, komt er negen van de tien keer ene bevaltrauma of een negatieve ervaring uit het verleden naar boven. Ook is deze enorme boosheid een teken dat we als moeders overweldigd zijn, ons ondergewaardeerd voelen of zelfs niet gezien in je relatie. Ook dit kan zich uiten in een woede-uitbarsting van xxl formaat. Maar, ook het wennen aan de nieuwe situatie als mama, het voelen van de verantwoordelijkheid voor je kindje en bang zijn dat je faalt in het moederschap kan zorgen voor veel boosheid bij mama’s.

Geen controle over de situatie

Vaak betekent postnatale woede ook dat je het gevoel hebt geen controle over de huidige situatie te hebben. Dat klopt ook, want een baby krijgen is loslaten 2.0. Je baby bepaalt ineens alles in je leven en je weet vaak niet waar je aan toe bent. De woede voelt als niet van jou en dat klopt ook. Jij bent niet je boosheid en andersom. Weet, dat je niet alleen bent, lieve mama. Heel veel moeders die niet op een roze wolk zitten, hebben last van deze boosheid (gecombineerd met angst of depressieve gevoelens). Maar, ook dit is een enorm taboe onderwerp, waar maar weinig moeders openlijk over durven te spreken. Je hoort meer over somberheid en angsten (als je al iets hoort van andere mama’s). De postpartum woede blijft ver achter in gesprekken. Dit komt voort uit angst onder mama’s om gelabeld te worden als slechte moeder. Ik had zelf ook enorm last van deze postnatale boosheid en het hield maanden aan, omdat ik geen hulp durfde te vragen. Ik kon zelf toendertijd vanuit het niets enorm uit m’n slof schieten als mijn man weer eens heel laat thuis was. Hij kon er niks aan doen, maar ik ook niet. Het maakte de sfeer er in huize Timmers in ieder geval niet gezelliger op.

 

Hier yoga ik mezelf niet meer uit

Op het moment dat je de signalen die ik hierboven omschrijf herkent en je voelt dat je je niet meer uit deze boosheid kan yoga‘en of ademen; zoek dan professionele hulp. Deze boosheid hoef je niet in je eentje aan te gaan. Hulp zoeken is heel normaal en bovendien: keihard nodig. Zoek naar signalen in je lijf waar je spanning voelt. Een kaakklem, opgetrokken schouders, hartkloppingen, etc. kunnen erop duiden dat er iets aan de hand is. Lichaam en geest zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, dus als je de mentale signalen mist, geeft je lijf alle kans om het alsnog te herkennen bij jezelf. Schrijf eens op waar en wanneer je last hebt van deze overweldigende boosheid. Misschien herken je na een tijdje een patroon bij jezelf. Het goede nieuws is: patronen zijn te doorbreken en postpartum woede kan weer weggaan. Net als de somberheid en angsten. Je moet er alleen wel over gaan praten. Met je partner, een goede vriendin, je moeder, je zus, etc. Blijf er alsjeblieft niet alleen mee rondlopen, lieve mama.

Wil je hulp?

Herken je bovenstaande en raak je de postpartum woede maar niet kwijt? Mail dan naar info@froufroubegeleiding.nl. Samen gaan we hieraan werken!