Waarom wij moeders elkaar mogen supporten in plaats van elkaar naar beneden te halen

Soms zie ik dingen voorbij komen op zowel social media, als in real life en dan krimp ik ineen. Het online trollen, het elkaar naar beneden halen. Het krabbenmand effect. Zodra er een krab uit de mand dreigt te ontsnappen, halen de andere krabben haar naar beneden. Ik vind dit zo schrijnend om te zien. Want, er is genoeg succes, liefde en support in deze wereld voor ons allemaal. We moeten het elkaar echter wel gunnen. En daar wringt nu net de schoen.

Misgunnen

Zo vaak zie ik moeders die over elkaar roddelen: “heb je gehoord over haar huwelijk?  Dat verkeert in zwaar weer. Ze schijnt een enorme drama queen te zijn. Haar man is haar helemaal zat.” Of op open fora waar zowel bekende, als onbekende moeders. met de grond gelijk worden gemaakt. Het is zo onnodig en vooral: heel onaardig. Maar, ook het misgunnen van het geluk van een andere mama, zie ik vaak voorbij komen. Het wordt naar mijn idee ook steeds een stukje erger. Mijn vraag is: waar ligt de grens? En: wanneer houdt dit een keer op?

It takes a village

Op het moment dat we elkaar niet empoweren of omhoog helpen als vrouwen en moeders, gaat er volgens mij ergens iets goed mis. It takes a village to raise a child. Die village moet je als mama vaak zelf bouwen, zoeken, vinden, etc. Dan is het niet helpend als andere mama’s je vertrouwen beschamen, negatief over je praten of een onrealistisch beeld geven over hoe het moedershap zou moeten zijn. Niemand heeft de waarheid in pacht, inclusief ondergetekende. Wat ik wel probeer te doen, is een realistisch beeld geven over hoe het moederschap is. Van zowel professioneel perspectief, als vanuit mijn rol als mama. Want, ook ik klooi maar wat aan en deel dit regelmatig in m’n stories.

Kijk eens naar binnen

Ik denk dat als vrouwen en mama’s elkaar naar beneden halen, trollen of bekritiseren, dit voorkomt uit een gevoel van onvrede of gebrek aan zelfvertrouwen dat in hen zelf zit. Dat is iets wat erg vaak voorkomt bij vrouwen en moeders. Heel vervelend dat je zelf minder goed in je vel zit of je onzeker voelt. Dat is echter geen reden om die andere mama (‘s) naar beneden te halen. Dit moet en kan zo anders, denk ik.

Wake-up call

 Het ongemakkelijke gevoel wat we krijgen als we een andere vrouw of moeder zien stralen, dansen, zingen, zichzelf uitdrukken, door het leven zien gaan met zelfvertrouwen, zien huilen, haar mening geeft, geld verdient of van zichzelf houdt: dit is van ons allemaal. Het ongemakkelijke gevoel wat je soms kan hebben, is geen signaal voor haar om zichzelf kleiner te maken. Het is een wake-up call voor jou en vele andere moeders om te starten met helen. Om aan jezelf te gaan werken en van jezelf te leren houden. Zodat je die liefde weer kan verspreiden. Als een rimpeleffect de wereld steeds iets mooier kan maken. Hoe fijn zou dat zijn?

Jezelf kunnen zijn 

Het zou zo mooi als we als moeders “gewoon” ons zelf kunnen zijn, Zonder die vooroordelen uit de buitenwereld. Zonder de labels vanuit onze maatschappij. Het vinden van je mama tribe is zo belangrijk als je net moeder bent geworden. Maar, ook op latere leeftijd. Want, elke levensfase van je kind brengt weer nieuwe uitdagingen met zich mee. Dat houdt eigenlijk nooit op. Ik noem “the school of life.”

Groepssessies via Zoom

Daarom ben ik de postpartum groepssessies gestart via Zoom. Zodat mama’s elkaar kunnen spreken in een vertrouwelijke en veilige omgeving. Hun struggles maar ook hun achievements kunnen delen. Zonder bang te zijn voor veroordeling. Zodat ze steun en herkenning vinden bij elkaar en energie krijgen. De nieuwe groepssessies starten op 13 april. Het zijn zes sessies van een uur waarin we elke keer een nieuw thema bespreken. Kan je er een keer niet bij zijn? No worries, je krijgt de replay altijd in je inbox, zodat je hem rustig terug kan kijken. Wil je hierbij zijn? Kijk dan hier.   De aanmeldingen lopen altijd heel snel vol. Dus wees er snel bij. Vol is helaas echt vol.