Waarom je een postpartum depressie niet moet bagatelliseren

Veel moeders die bij mij in de praktijk komen, hebbend daar een lange weg voor moeten afleggen. Vaak hebben ze bij verschillende zorgprofessionals aan de bel getrokken met hun klachten, maar werden ze niet serieus genomen of hun verhaal werd gebagatelliseerd. Super vervelend voor deze mama’s, want hierdoor raken ze vaak ontmoedigd om nogmaals hun verhaal te doen of elders hulp te zoeken. Als je na de bevalling niet op een roze wolk zit, durven veel moeders daar niet over te praten. Uit angst om veroordeeld te worden en uit schaamte en schuldgevoel. Hierdoor blijft de postpartum depressie na de bevalling vaak lang aanhouden, omdat ze geen adequate hulp krijgen. Iets wat mijns inziens echt veel beter kan.

Niet serieus genomen door zorgprofessionals

Een van de dingen die mama’s mij vertellen is, dat ze vinden dat zorgverleners hun gevoel bagatelliseren door uitspraken als: “ja, maar alle baby’s huilen veel” of “Tsja, elke moeder is onzeker.” Of het nu komt doordat de betreffende zorgprofessional de postpartum depressie niet herkent, of hij deze mama niet serieus neemt. Beiden is niet helpend voor deze geen roze wolk moeder. Zij verdient de beste zorg die ze kan krijgen. Op het moment dat deze moeders zich niet gehoord voelen, gaan ze vaak gedesillusioneerd naar huis en voelen ze zich vaak nog rotter dan ervoor. Hierdoor zakken ze verder weg in de postpartum depressie en komen er steeds meer klachten bij. De sneeuwvlok begint zicht te ontwikkelen als een sneeuwbal. Als je dan geen goede hulp krijgt bij de niet zo roze wolk, worden de klachten vaak van kwaad tot erger en gaat de sneeuwbal rollen met alle gevolgen van dien: een lawine aan negatieve gedachten en emoties over het moederschap, over hun kindje en zichzelf. In plaats van: “ja, elke moeder is moe.” Zeg bijvoorbeeld: ’wat vervelend dat je zo slecht slaapt. Of vraag: ’Hoe kan ik je hiermee helpen?” Dit is een meer open en ondersteunende aanpak voor jou als zorgprofessional.

Bagatelliseren komt ook vaak voor in familiare sfeer of in vriendschappen 

Hoe goed mensen het ook bedoelen, uitspraken als: ”Ja, maar je hebt zo’n mooi kindje gekregen.” Of :”ja, maar je baby slaapt al door”, helpen deze mama’s niet. Je moet je voorstellen, dat deze mama’s al een enorme  drempel over moeten, alvorens ze aan je durven te vertellen dat ze geen roze wolk ervaren. Dat is enorm kwetsbaar voor hen. Als ze dan dit soort reacties krijgen, zakt de grond onder hun voeten vandaan. Deze mama’s krijgen het gevoel dat wat ze voelen of denken er niet mag zijn of dat ze zich aanstellen. Hierdoor neemt de schaamte en het schuldgevoel ook weer toe. Probeer te luisteren, in plaats van meteen te reageren. Als je dan goed naar deze mama hebt geluisterd, reageer dan met compassie en empathie. Zeg bijvoorbeeld: ”wat naar dat je hier doorheen gaat. Hoe kan ik je helpen?” Of “ Wat vervelend dat je je zo voelt. Wat kan ik voor je doen?” Hierdoor krijgt de geen roze wolk mama het gevoel dat ze gehoord,  in plaats van beoordeeld of veroordeeld wordt. Dit is meer helpend en ondersteunt deze moeder enorm.

Wil je hulp?

Als je het moederschap zwaar vindt, de roze wolk maar niet kan vinden of in een postnatale depressie terecht komt, is het belangrijk dat je gevoel dus niet gebagatelliseerd wordt. Je wil als moeder maar een ding: dat iemand je steunt en je gaat helpen. Om deze reden ben ik Frou Frou Begeleiding gestart en kan je bij mij terecht voor snelle en oplossingsgerichte hulp. Mail naar info@froufroubegeleiding.nl voor meer informatie. Ik ga je hier doorheen helpen!