De vijf dingen die je moet weten voor je geopereerd wordt aan een rectus diastase

Een paar jaar geleden werd ik geopereerd aan een rectus diastase. Sindsdien krijg ik heel veel vragen over deze operatie. Logisch, want het is ene heel ingrijpende operatie en het herstel duurt lang. Ik vond het uiteindelijk allemaal de moeite waard. Zodat je weet wat je van te voren te wachten staat. Eerder schreef ik ook over mijn rectus diastase operatie, dit kan je hier teruglezen. Omdat ik hier zoveel vragen over krijg, bundel ik de vijf meest voorkomende onderwerpen in deze blog.

1. Je kan zes weken lang heel weinig na een rectus diastase operatie

De eerste zes weken mag je niks optillen. Dat komt, omdat er zo min mogelijk druk op de wond op je buik mag komen. De wond is diep en groot van aard, dus je wil dat deze wond zo goed mogelijk geneest. Ik bewoog me na de operatie per ongeluk verkeerd na het opstaan van de wc (true story) en voelde toen een hechting knappen. Trust me: dat wil je niet. Wees dus voorzichtig met je lijf en zorg dat je veel hulp hebt van mensen om je heen. Als je een partner hebt die weinig thuis is in verband met zijn of haar baan, vraag dan van te voren hulp aan familie, vrienden, etc. Zo vroeg ik moeders van school om mijn oudste op te halen of weg te brengen. Dat scheelde al enorm. Maar bijvoorbeeld stofzuigen, boodschappen tillen, etc mag ook niet. Dus vlieg alle hulp in die je kan vragen en maak bijvoorbeeld een rooster wie er wanner komt helpen en met welke dingen. Dat houdt het overzichtelijk.

2. Je litteken is heel groot

In tegenstelling tot een keizersnede, is het litteken van een rectus diastase operatie van heup tot heup. Ik vond het zelf ecjt wel heel groot. Zelf verlitteken ik niet zo mooi, dus drie jaar na dato kan ik zeggen: ik vind mijn eigen litteken niet heel mooi. Maar het is wat het is. Ik draag hooggesloten bikinibroekjes, dan zie je het niet. Ook draag ik vrijwel altijd high waist broeken, of een high waist bikini omdat alles wat lager zit en dus op mijn litteken drukt, niet prettig voelt. Sommige delen van je litteken kunnen gevoelloos blijven, zelfs jaren later nog. Dit komt omdat je huidzenuwen zijn doorgesneden en soms komt dat gevoel weer terug. Maar, soms dus ook helemaal niet. Ik heb op bepaalde plekken nog steeds dat “dode” gevoel.” 

3. Je krijgt een druk pak aan

Direct na de operatie krijg je een druk pak aan. Soms krijg je die in de operatiekamer al aan en merk je hier niks van. Soms krijg je hem op de recovery (uitslaapkamer) pas aan. Dit laatste is niet heel fijn, want je hebt dan al pijn. Mijn advies is dan ook, om te vragen of ze het druk pak aan willen doen voordat je uit de narcose komt. Dat is een stuk fijner, want dan merk je er niks van. In dit druk pak zit een plas gat (ja echt). Je kan dus naar de wc zonder dit pak uit te hoeven trekken. Dat klinkt misschien goor, maar op dat moment ben je heel blij dat je dit pak niet steeds aan – en uit hoeft te trekken. Sowieso is het fijn als iemand je hiermee helpt, want zelf is het zeker in die eerste twee weken, nagenoeg onmogelijk om al die haakjes zelf dicht te krijgen. En je wil dus niet zoals ik, een hechting (of meerdere) laten springen. Daarnaast kan je dit druk pak wassen en in de droger doen, dus dat scheelt. Zelf droeg ik het druk pak na de verplichte zes weken soms nog door, omdat dit veiliger en ondersteunend voelde. Maar, dat is per persoon verschillend.

4. De pijn van een rectus diastase operatie is pittig

Ik ga er gene doekjes om winden: de pijn van een rectus diastase operatie is geen kattenpis. Je ontwaakt uit je narcose en hebt meteen lpijn. Zeker als je de combinatie met liposuctie kiest, voelt het alsof je buik in de brand staat, Zelf vond ik dat enorm tegenvallen. Geef het dan ook meteen aan en hou je niet groot. Je krijgt dan iets voor de pijn en dan wordt het beter behapbaar. Ik kreeg ene morfinepomp om die eerste nacht door te komen. Dat vond ik heel fijn, want hierdoor kon ik ook een beetje slapen. Van slapen, herstelt je lichaam beter. Dus rust houden en slapen is na deze grote operatie dan ook hele belangrijk. Als je een of meerdere kindjes hebt rondlopen is het belangrijk dat je iemand hebt die even op kan passen, zodat je de rust kan nemen die je verdient. Ik kon na een trap lopen of douchen, amper boe of bah zeggen en ging standaard even liggen. Ja, dit voelt echt even alsof je bejaard bent, maar dat hoort erbij en gaat gelukkig ook weer voorbij.

5. Je kan niet rechtop lopen of staan na een rectus diastase operatie

Over bejaard voelen gesproken. De eerste acht weken, liep ik als een omaatje door het huis. Alsof ik achter een rollator liep. Ik maakte er ook steeds grapjes over:”here comes granny pants weer aan!”  Al zou ik het gewild hebben, ik kon met geen mogelijkheid rechtop staan. Dit komt , omdat je buikwand zo stevig tegen elkaar is getrokken, dat de boel eerst weer een beetje los moet komen. Dit gebeurt vanzelf en soms hebben mensen hier fysiotherapie voor nodig. Bij mij was dit niet het geval. Doordat alles zo stevig vast genaaid zit, was bij mij de bekkenpijn die ik had, meteen over. Dit vond ik een verademing, want ik had hier ontzettend veel last van na de bevalling van de tweede. Uiteindelijk liep ik na drie maanden weer normaal rechtop en mocht ik alles weer doen, zoals tillen, sporten, etc. Wel met mate en rustig opbouwen natuurlijk. Het laatste wat je wil is blessures of open gesprongen wonden omdat je te hard gaat na een rectus diastase operatie.

Heb je nog vragen over mijn RD operatie?

Het kan zijn dat je na het lezen van deze blog nog vragen hebt over deze operatie. Mail dan naar info@froufroubegeleiding.nl. Dan beantwoord ik deze voor je,