De 5  leukste dingen aan een tweede kind krijgen

Toen ik net bevallen was van onze eerste dacht ik dat ik nooit meer opnieuw moeder zou worden. Door de postpartum depressie waarin ik zat, kon ik me niet voorstellen dat ik dit nog een keer aan zou durven. Weer die bevalling, al die hormonen en het slaapgebrek. En dan ook nog eens geen roze wolk er bovenop. Ik moest er niet aan denken om dit voor een tweede keer aan te gaan. Toch begon het na 2,5 jaar ineens te kriebelen. Ik zei op ene avond tegen mijn man:”ik ga nu iets heel geks zeggen.”Hij:”Wat dan?”Ik:”Ik denk dat ik nog ene kindje wil.”Hij keek me liefdevol en verrast aan. Tim zei:”Ik ga ook iets geks zeggen.”Ik:”Oh?”Hij:”Ik ook!”

Het was even stil bij ons thuis. Geloof me: dat komt niet vaak voor. We keken elkaar aan en pakten elkaars hand vast. Daarna begonnen we keihard te lachen. We praatten uren over hoe we ons beiden voelden over deze beslissing en hoe we het anders aan wilden pakken. Maar vooral: Hoe leuk Liv het zou vinden om grote zus te worden. Na ene paar maanden was het zover: ik was zwanger van Emmi. De zwangerschap vloog voorbij. Toen Liv’s kleine zusje er eenmaal was, ontplofte ik van liefde voor die twee. Helemaal als ik ze samen op de bank zag liggen. De roze wolk was er in vlagen en dat was meer dan ik ooit had kunnen en durven dromen. Dus als je dit leest en je had geen roze wolk bij de eerste: weet dat het de tweede keer heel anders kan gaan. Waarom een tweede kind zo leuk is om te krijgen? Je leest het hier:

1. Omdat je liefde letterlijk verdubbeld wordt. Ja, het is dubbel zoveel zorgen en dubbel zoveel energie die je in je kindjes steekt. Maar nog nooit heb ik zoveel liefde gevoeld als voor mijn kleine meisjes. Alle zorgen of ik wel evenveel van ze kon houden, verdwenen als sneeuw voor de zon zodra ik ze samen zag. Het was zo aandoenlijk en de liefde was alles omvattend aanwezig.
2. Je ziet je oudste ineens ontplooien tot grote broer of zus. Ze nemen dit vaak heel serieus, ongeacht de leeftijd die ze hebben. Ze plakken nog net geen button op met :”Big brother of the year”. Liv hielp ook overal mee, omdat ze wat ouder was. Dus flesjes geven, luiers pakken of billendoekjes uit de verpakking aangeven. In bad doen was veruit favoriet. Ze vond dat het leukste wat er was en toegegeven: wij ook!
3. De tweede keer is relatief makkelijker dan de eerste, omdat je het allemaal al eens mee hebt gemaakt. Ook al zit je niet altijd op een roze wolk of zelfs in een PPD, je schrikt minder heftig van die enorme verantwoordelijkheid bijvoorbeeld, omdat je dat al kent van de oudste. Daarnaast bewandel je al snel de routines die je met je oudste ook had. Dat vinden veel moeders zijn.
4. Je hoeft niet opnieuw het wiel uit te vinden. Je weet nog een hoop van je eerste ervaring en ondanks je pregnacy brain onthoud je onbewust meer dan je denkt. Hoe vaak wij niet tegen elkaar zeiden:”oh ja, dat deed Liv ook!”Een “feest” der herkenning. Hierdoor wisten we nu ook beter wat we moesten doen. Ik zie dit ook vaak in mijn praktijk. Het feit dat niet alles gloednieuw is en je kan varen op de vertrouwde weg helpt veel ouders enorm na de komst van een tweede kindje.
5. Dit is niet wetenschappelijk bewezen, maar de tweede kindjes zijn vaak een stuk ondernemender, ondeugender en ware durvals. Ik zie dit vaak in mijn praktijk, maar ook in onze vriendengroep. De tweede is vaak een enorme boevenkont, terwijl de oudste vaker wat rustiger en braver is. Nogmaals: dit zal niet overal zo zijn, maar ik vond dit heel leuk. Natuurlijk zorgt dit ook voor enorme uitdagingen. Zo kan je bijna dagelijks in mijn insta stories zien hoe Emmi er een bende van maakt in huis of ondeugend is.

Zo dankbaar!

Ik ben enorm dankbaar dat ik het drie jaar geleden heb aangedurfd om weer zwanger te worden. Niet alleen omdat het bij de eerste bijna twee jaar duurde voordat ik zwanger was, maar ook omdat ik na haar geboorte in het diepste en zwartste gat zat waar ik ooit in had gezeten. Emmi was onze tweede en heeft mij laten zien dat mama worden ook heel mooi en ontspannen kan zijn. Ik vond het zo leuk, dat ik me daar vervolgens weer schuldig over voelde. Want: waarom had ik dit niet bij Liv? Waarom kon ik toen niet genieten en nu wel? Het was een waar rouwproces. Ik moest dit na Emmi’s geboorte echt een plekje geven. Ik ben enorm trots op ons gezin en we zijn nu compleet met zijn viertjes.

Wil je hulp?

Had je geen roze wolk na de bevalling en denk je na over ene tweede kindje? Ben je bang om weer zwanger te worden of weer in een postpartum depressie te belanden? Ik begrijp je helemaal. Ik had dit zelf toendertijd ook! Om deze reden begeleid ik nu ook zwangeren in mijn praktijk die een tweede kindje willen of al zwanger zijn en niet op een roze wolk zitten. Mail naar info@froufroubegeleiding.nl als je ook hulp wilt.