Voordat wij kindjes kregen, reisden mijn man ik al veel. We wisten dan ook, dat als we ooit kinderen mochten krijgen, we dit zeker zouden blijven doen. Onze eerste reis met Livia was, toen ik net op begon te krabbelen uit mijn postnatale depressie. Daarna zijn we ook met haar naar Amerika geweest. Toen Emmi vorig jaar zes maanden oud was, gingen we naar het Griekse eiland Mykonos. Heerlijk! Dit jaar wilden we weer wat verder weg. Emmi had het zo goed gedaan en Liv is al zo’n doorgewinterde reiziger, dat durfden we aan.

Na alle enthousiaste verhalen van vrienden en bekenden, kozen we voor Sri Lanka. Het klimaat zag er goed uit, de natuur sprak ons aan en het lekkere eten lonkte ons. Tel daar de inspirerende cultuur bij op en we waren verkocht. Dus, daar gingen we, nog net voordat Livia vijf werd, naar Sri Lanka. We vlogen rechtstreeks op de hoofdstad Colombo (9 uur) en maakten vanuit daar een rondreis het hele eiland over. We eindigden op de Malediven. Wie mijn Instagrampagina volgt, heeft wellicht de updates gezien en in mijn Insta-stories, kan je alles rustig terugkijken, onder het kopje Travel. Het was een magische reis. Na 24 uur, waren we al een stuk meer zen, dan voor we op vakantie gingen. We voelden de stress van ons afglijden en maakten ons op voor onze rondreis.

Tijdens onze tour over dit prachtige eiland, leerde ik veel over de verschillen tussen onze westerse maatschappij, maar ook over mezelf. Hier volgen de 9 tofste dingen die ik leerde tijdens onze reis door Sri Lanka:

1. Je kan prima reizen naar een land met tijdsverschil als je kleine kinderen hebt. De jetlag viel alles mee, voor zowel ons zelf, als de kindjes. Wij hielden gewoon het ritme van daar aan, qua eten, slapen, spelen en dat ging super. Op reisdagen kan je het ritme het beste gewoon laten gebeuren, want zittend in een taxibusje, heb je niet heel veel afwisseling. Maar leuke spelletjes, reistpilletjes en de tablet doen wonderen.
2. De bevolking van Sri Lanka was zo ontzettend lief, geduldig en gastvrij, daar kunnen we in de Westerse wereld heel veel van leren. Waar ik me in Nederland, chronisch verontschuldig voor de ravage die mijn kinderen aanrichten, reageerden ze daar heel lief en zachtaardig.” Dat geeft toch niks, dat doen kinderen gewoon!”, hoorden we dan. We vielen van de ene verbazing in de andere. Er werd speciaal eten gemaakt voor Emmi en Livia werd aan de hand overal mee naartoe genomen. Daarnaast nam iedereen foto’s van onze meisjes omdat ze zo lief en mooi vonden, dat is daar heel normaal.
3. Ze doen niet moeilijk over de tijd. Wij leven op de klok, maar zij hebben de tijd. Zo is het daar echt. Wij als Westerlingen vinden dat vaak ingewikkeld, maar als je accepteert dat het zo is, heb een veel relaxtere vakantie. Zij komen gerust een half uurtje later, maar zijn ook niet geïrriteerd als jij wat later aanschuift of langer de tijd ergens nodig hebt. Hier in Nederland wordt er dan toch vaak op het horloge gekeken.
4. Het verkeer mag dan een grote chaos zijn in Sri Lanka, ze gunnen elkaar de ruimte en de tijd om veilig op hun bestemming aan te komen. Op de bussen nagelaten, die reden als kippen zonder kop rond. Maar de rest reed mijns inziens heel relaxed. Ja, er wordt vaak getoeterd, maar dat is meer om aan te geven, dat ze eraan komen of als vraag of jij ruimte wil maken. Van een tweebaansweg, wordt gerust een vierbaansweg gemaakt en de motors en Tuk Tuk-jes, rijden overal kris kras doorheen. Hier in de westerse wereld, lijkt het wel of iedereen acute Road Rage of Gilles de la Tourette krijgt, zodra ze achter het stuur kruipen. Zoveel agressie in het verkeer, ik vind dit onbegrijpelijk. In Sri Lanka voelde ik me eerlijk gezegd veiliger dan hier, als ik deelnam aan het verkeer.
5. Mensen met kinderen worden overal sneller geholpen, mogen voor in de rij of krijgen zitplaatsen aangeboden. Zo klommen wij de trein in naar bergstadje Ella en stonden mensen spontaan op om ons te verwelkomen en vroegen of we daar wilden zitten. Niet omdat we de eerste blanken in de trein waren. Nee, onze coupe stond er vol mee. Maar omdat we kleintjes bij ons hadden, mochten we zitten. De meisjes keken hun ogen uit en hadden de tijd van hun leven in de trein. En wij ook!
6. Wat ik leerde, is dat ik eigenlijk niks nodig heb om me ultiem gelukkig te voelen. Ik keek op een gegeven moment naar mijn gezin, naar de prachtige jungle waar we ons bevonden en realiseerde me, dat we echt overal ter wereld zouden kunnen wonen zonder spullen en dat we dan echt ultiem gelukkig zouden zijn. Waar ik me thuis kan laven aan m’n fijne spulletjes, miste ik dat in Sri Lanka helemaal niet. Ik voelde me gelukkig met mijn gezin. Punt.
7. Hoe mooi de natuur kan zijn en hoe divers die wereldwijd is. Dit klinkt misschien als een enorme open deur, maar zodra ik op reis ben, vergaap ik me aan de mooie kleuren, de bergen, de geluiden van al die vogels, de geuren van lekker eten, verse bloemen, de zee. Het is een soort sensorische ontploffing maar dan in positieve zin. De wereld is zo mooi. Ik voel me zo dankbaar dat ik dit weer mocht herontdekken al reizend met mijn gezin. Ik voelde me enorm bevoorrecht. Deze reis zal me nog heel lang bijblijven.
8. Hoeveel respect de boeddhistische bevolking van Sri Lanka heeft voor dieren en de natuur. Wij gingen zwemmen met wilde zeeschildpadden. Van te voren vertelden ze ons hoe bijzonder en mooi deze dieren zijn en dat je ze met respect en liefde moet benaderen. Ook laten ze alle dieren vrij om te gaan en te staan waar zij willen. Tot aan de zwerfhonden aan toe. Ja, natuurlijk is dat wel eens lastig als je niet van vreemde honden houdt. Maar vanuit hun geloof is dit heel normaal. Geen enkel dier wat wij tegenkwamen werd geslagen of mishandeld, maar met een liefdevolle benadering behandeld.
9. Ik werk zelf veel met minfulness, maar vind dit zelf ook wel eens lastig om vol te houden, in een maatschappij waar zoveel van je gevraagd wordt. Wij moeders moeten heel veel ballen hoog houden en soms is dat echt een enorme uitdaging. Het vergt enorm veel van je en kost bakken energie. In Sri Lanka leerde ik weer tot de kern te komen. Wat vind ik nu echt belangrijk in mijn leven? Waar besteed ik het liefste mijn aandacht aan en hoe was dat voor ik op vakantie ging? Ik besloot me minder te focussen op social media en meer op mijn gezin en om mijn telefoon vaker weg te leggen. Dit houd ik nog steeds goed vol.

Mocht je dit lezen en denken, dit wil ik ook! Mail me gerust over hoe wij het hebben aangepakt: info@froufroubegeleiding.nl. Lees je dit en denk je: ik vind de camping in Brabant ook helemaal top: hartstikke goed! Ik ben echt niet de maatstaf van hoe een vakantie eruit moet zien. Doe vooral wat goed voelt voor jou en je gezin!