Bodypositivity bij moeders is vaak ingewikkeld

 

Vroeger durfde ik nooit in bikini te verschijnen. Ik vond mezelf steevast te vol, ik had cellulitis (al vanaf mijn puberteit) en mijn zelfbeeld was heel laag. Van bodypositivity was echt geen sprake. Als ik nu terugkijk naar die foto’s van vroeger, denk ik: wat zonde! Je zag er toen al zo goed uit! Vandaag de dag vind ik dat ook van mezelf, maar dan met twee maatjes meer dan toen. Dat zelfvertrouwen en dus bodypositivity kwam bij mij niet vanzelf. Daar moest ik keihard voor knokken.

Zwanger zijn en aankomen

Toen ik zwanger was van onze oudste, vond ik het heel ingewikkeld om aan te komen. Ik had toen net mijn eetproblematiek aangepakt en dat stond net stabiel. Van bodypositivity was nog steeds geen sprake. Toen ik zag dat mijn buikje begon te groeien, vond ik dat enerzijds heel mooi, maar tegelijk erg ingewikkeld. Je zag nog niet dat ik zwanger was, maar mijn borsten groeiden gestaag en mijn buikje was er alleen ’s avonds. Bij ongeveer 15 weken, bleef het buikje ook overdag, maar dat leek meer op een foodbelly, dan op een zwanger buikje. Ik moest echt leren omarmen dat ik voller werd. Toen ik twintig weken zwanger was, had ik een mooi buikje, toen kon ik er echt van genieten. Ik showde mijn buik en omarmde mijn lichaam steeds meer. Aan het eind van de zwangerschap werd mijn buik echt groot en voelde ik me heel oncomfortabel. Niet alleen mijn buik groeide , de rest van mijn lijf deed ook gezellig mee. En toen werd het ingewikkeld. Want, ik vond mijn lijf niet meer zo mooi, maar eerder groot en pijnlijk. Ik had veel last van mijn bekken en kon nog maar moeizaam bewegen.

Na de bevalling geen roze wolk

Nadat ik was bevallen zat ik niet op de roze wolk en wilde ik zowel van mijn somberheid en angsten, maar ook van die overtollige kilo’s af. En dat ging zo langzaam. In plaats van lief te zijn voor mijn lichaam, na een nacht weinig slapen, dwong ik mezelf om vijf dagen in de week te sporten en deed ik een streng dieet. Negen maanden na de bevalling was ik weer op mijn oude gewicht en ik viel nog meer af. Van bodypositivity was dus totaal geen sprake. Ik was zo gemeen voor mijn lijf. Ik strafte het eerder af, dan dat ik het omarmde.  Door mijn postpartum depressie leerde ik in therapie dat ik mezelf mocht zijn en hoe ik mezelf kon accepteren zoals ik was. Ik leerde de lat lager leggen en mezelf met een milde blik te bekijken. Ton Livia een jaar was, was ik niet alleen van mijn depressie af, maar ook van het negatieve zelfbeeld wat ik al 30 jaar met me mee sjouwde. Ik voelde me bevrijd. Toch bleef in bikini lopen een ding en dat bleef het ook na mijn tweede zwangerschap. Ik kwam tijdens deze zwangerschap meer aan dan bij de eerste en ik was echt formaatje slagschip. Mijn buik was giga, net als mijn enkels en kuiten (ook wel liefkozend “kenkels” genoemd omdat ze naadloos in elkaar overliepen). Mijn buik had na twee zwangerschappen een mega rectus diastase opgelopen en ik was alles behalve happy met mijn lijf. Ik deed niet aan bodypositivity, maar eerder aan het bodyshamen van mijn eigen lijf.

Hoe ik mijn eigen bodyshaming overwon

Ik was onbewust weer in mijn eigen valkuil getrapt door veel te hard te zijn voor mezelf. Op een gegeven moment was ik er helemaal klaar mee. Na weer maanden diëten en sporten na mijn tweede bevalling, dacht ik: genoeg is genoeg. Je weet inmiddels beter dan dit. Stop die oude patronen en doorbreek voor altijd die vicieuze cirkel. Ik wilde dit negatieve zelfbeeld over mijn lijf niet overbrengen op mijn meisjes. Dus ik gooide het roer om. Ik pakte al mijn tools met betrekking tot mindfulness en zelfliefde er weer bij. Elke dag zei ik bijvoorbeeld positieve dingen tegen mijn lijf. Zo overwon ik het allerlaatste stuk bodyshaming en kwam er echt plaats voor bodypositivity. Ik bedankte mijn lichaam voor de twee zwangerschappen, voor mijn mooie meisjes en dat het zo sterk en veerkrachtig is. Ik merkte een verschil van dag en nacht! Het was alsof mijn lijf terug begon te praten.  Hoe meer ik op een liefdevolle manier tegen mijn lijf sprak, hoe meer ik merkte dat er ruimte kwam voor zelfliefde en zelfacceptatie. Ik zette door, ook op de dagen dat ik het niet voelde en het echt uit mijn tenen moest komen. Ik zocht niet langer bevestiging in elke spiegel of die ene rol er nog zat, trust me: die zat er gewoon nog. Ik zocht naar de dingen die ik mooi vond aan mijn lijf en benadrukte dit ook in mijn kleding, zoals mijn taille en boobs. Met als resultaat dat ik mijn zelfvertrouwen nu hoger is dan het ooit geweest is en ik vandaag de dag moeiteloos in bikini loop. Al flabbert mijn  buik, hobbelt mijn kont en zitten er overal littekens en cellulitis. I just don’t care. Mijn lichaam is mooi, precies zoals het is!

Heb je ook moeite met bodypositivity en wil je werken aan meer zelfvertrouwen? Mail dan naar info@froufroubegeleiding.nl. Samen gaan we hiermee aan de slag en zorgen dat ook jouw zelfvertrouwen als mama omhoog gaat.