Als je net bevallen bent in de zomer, heb je ten eerste al een heel zweterige bevalling achter de rug, maar daarna begint het echte werk pas. Je nieuwe rol als moeder moet je je nog eigen maken en de slapeloze nachten vergen veel van je. Je kleintje krijgt zijn of haar temperatuur nog niet goed geregeld, dus is constant oververhit. Jijzelf raakt door de hoge temperaturen en hormonen ook bijna bevangen door de hitte. Dus op een gegeven moment, wil je wel weer een keer de deur uit, om ergens afkoeling te zoeken. Als je niet op een roze wolk zit en een postnatale depressie hebt, is dit een enorme berg waar je tegenop moet klauteren.

Als je naar een strandje of zwembad wil gaan om te zwemmen, moet je dus in….bikini….Laten we het erop houden dat je je zo net na de bevalling, alles behalve zelfverzekerd voelt over je lichaam. Of je nu een hele slanke den bent of een mooie curvy vrouw, je bent in beiden gevallen net zo onzeker, trust me. Tel daar een postnatale depressie en alle onzekerheden bij op en het lijkt bijna onmogelijk.

Ik weet nog goed, hoe ik me in een XXXXL bikini heb gehesen twee maanden na de bevalling. Midden in een postnatale depressie, ik zag er enorm tegenop. Ik had een jumpsuit aangedaan, om de ergste rollen te verbloemen. Ik voelde me heel kwetsbaar. Niet alleen om mijn gewichtstoename of mijn flubberige buik, maar ook om de linea nigra die nog steeds over mijn buik liep. Die was overigens negen maanden later pas volledig verdwenen. Ik weet nog goed hoe gek het voelde, een lege buik, een newborn in mijn armen en dan zittend op het strand waar ik voordat ik zwanger was, zo vaak had vertoefd. Met mijn man, maar ook met vriendinnen. Nu zat ik daar ineens met mijn kleintje. Heel bijzonder. Dus besloot ik me daar op te focussen. Dat en het feit dat ik mezelf enorm heldhaftig vond. Ondanks mijn postnatale depressie durfde ik dit maar mooi aan. Dat klinkt uiteraard makkelijker dan het op dat moment was, maar het lukte.

Ik knapte er zienderogen van op. Gewoon van het even weg zijn uit je huis, weg uit de sleur en alles wat: ”postnatale depressie!” riep. Even lekker genieten van het mooie weer. Alle zorgen die ik vooraf had, leken onnodig. Mijn meisje sliep gewoon lekker onder de parasol met haar armpjes weid gespreid. Volledig overgegeven aan de slaap. Mijn vriendin die mee was, had een lekkere lunch meegenomen en ik mijn afgekolfde melk in de koeltas. “Verschil moet er zijn”, lachten we. Samen genoten we van het zonnetje, de goede gesprekken en het lekkere eten en drinken.

Als je in een postnatale depressie zit en je voelt je alles behalve happy, lijkt alles een enorme hobbel om te nemen. Zelfs de leuke dingen, lijken al teveel moeite. Je kan jezelf nog net naar de supermarkt slepen, maar daar heb je het dan ook wel mee gehad. Hoe moeilijk het ook is, ik weet uit eigen ervaring hoe helend het kan zijn als je er toch even op uit gaat met je kleintje. Even weg uit de postnatale depressie sfeer. Uiteraard op het moment dat je je daar zelf comfortabel bij voelt. Dat bikinilijf heb je nu even niet, maar wat kan jou dat schelen! Je bent mooi zoals je bent, ook met je striae en flubberbuik. Dat trekt weer bij, geloof me. Het is zo zonde, om binnen te blijven zitten met dit mooie weer. Trek een badpak aan met een pareo en spendeer een uurtje (of twee, drie) op het strandje bij jou in de buurt of het lokale buitenzwembad. Snuif de frisse lucht op en laad even op. Het moederschap als nieuwbakken moeder is pittig, gun jezelf ook de leuke momenten!

Ervaar jij ook een grijze, in plaats van een roze wolk? Meld je dan aan via info@froufrouciaching.nl en samen gaan we je postnatale depressie overwinnen!