Als je zwanger bent, wil je aan een heleboel denken, maar niet zozeer aan de bevalling. Vaak heb je het ene horrorverhaal na het andere over de bevalling al gehoord, in je inner circle. Eerlijkheidshalve, blockte ik al die verhalen ook volledig toen ik zwanger was. Toen het moment suprême zich in volle glorie aandiende, dacht ik dan ook: dit heeft niemand me verteld! Daarom doe ik dat nu even. Gewoon, omdat ik denk dat dat nodig is. Dus hier komen ze:

1. Je gaat poepen. Ja echt. Voor of tijdens de bevalling, gaat er zich een exodus afspelen waar je U tegen zegt. Sommige moeders beginnen enorm leeg te lopen, zodra de weeën beginnen of de vliezen breken. Bij andere moeders begint dit pas als het hoofdje de bekende draai naar beneden maakt. Waarbij het neusje van de baby tegen de anus aandrukt. Kortom: bereid je hier op voor. Het is niks om je voor te schamen, het is eerder onontkoombaar

2. Je gaat je man gedurende je bevalling tijdelijk enorm onaardig vinden. Zinnen als: ”Dankzij jou lig ik hier nu enorm pijn te lijden” of: “Masseer mijn rug eens wat harder zeg, doe eens je best”, rollen zonder pardon je mond uit. Dat geeft niks. Daar komt hij echt weer overheen en jij ook

3. Je gaat smeken om pijnbestrijding. Ja, ook de moeders die zweren bij een natuurlijke bevalling. Eenmaal gestrand in een enorme weeën storm, wil je niks liever dan dat de pijn ophoudt en dat is prima! Vraag om een ruggenprik of een morfinepomp. We leven niet meer in de middeleeuwen, dus profiteer ervan!

4. Als je inscheurt of wordt ingeknipt, voel je dit meestal niet. Daar kan je je nu nog niks bij voorstellen, maar het is echt zo. Je voelt het na de bevalling helaas wel, dat is dan weer wat minder leuk nieuws. Troost je met de gedachte, dat je meer pijn aan kan dan je voor mogelijk houdt

5. Als je vliezen spontaan breken, komt het vruchtwater er niet altijd in een keer uit. Soms komt het dan in vlagen en dan voelt het alsof je de hele tijd in je broek plast. Dat voelt inderdaad niet zo lekker. Daarom zou ik je willen adviseren om XXXXL maandverbanden in te slaan, zodat je die meteen om kan doen. De voorraad uit het kraampakket is in mijn ervaring binnen no-time op

6. Je moet niet gaan persen, als je nog geen persweeën hebt. Dat vind ik heel belangrijk om met je te delen. Doe je dit wel, dan loop je de kans om je bekkenbodem flink toe te takelen. Omdat je onnodig veel druk op “het onderkantje” zet, terwijl je nog niet klaar bent om te gaan persen. Wacht tot je het gevoel krijgt, enorm te moeten poepen (ja, weer poep!) en ga dan pas mee persen. Niet meteen voluit, spaar je krachten en luister goed naar je verloskundige of arts.

7. Soms krijg je een verpleegkundige of arts aan je bed, die je niet aardig vindt, die in je irritatiezone zit of die je simpelweg een draai om de oren wil geven. Dat is prima, maar doe het niet. Wat je wel moet doen, is vragen om een andere zorg-professional naast je bed. Je hoeft echt niet de hele tijd tegen een ongemotiveerde of chagrijnige verpleegkundige aan te kijken. Jij zit daar ook niet bepaald voor een picknick, dus alle morele steun is welkom. Durf erom te vragen en laat je partner dit karweitje anders “even” opknappen.[:en]Als je zwanger bent, wil je aan een heleboel denken, maar niet zozeer aan de bevalling. Vaak heb je het ene horrorverhaal na het andere over de bevalling al gehoord, in je inner circle. Eerlijkheidshalve, blockte ik al die verhalen ook volledig toen ik zwanger was. Toen het moment suprême zich in volle glorie aandiende, dacht ik dan ook: dit heeft niemand me verteld! Daarom doe ik dat nu even. Gewoon, omdat ik denk dat dat nodig is. Dus hier komen ze:

1. Je gaat poepen. Ja echt. Voor of tijdens de bevalling, gaat er zich een exodus afspelen waar je U tegen zegt. Sommige moeders beginnen enorm leeg te lopen, zodra de weeën beginnen of de vliezen breken. Bij andere moeders begint dit pas als het hoofdje de bekende draai naar beneden maakt. Waarbij het neusje van de baby tegen de anus aandrukt. Kortom: bereid je hier op voor. Het is niks om je voor te schamen, het is eerder onontkoombaar

2. Je gaat je man gedurende je bevalling tijdelijk enorm onaardig vinden. Zinnen als: ”Dankzij jou lig ik hier nu enorm pijn te lijden” of: “Masseer mijn rug eens wat harder zeg, doe eens je best”, rollen zonder pardon je mond uit. Dat geeft niks. Daar komt hij echt weer overheen en jij ook

3. Je gaat smeken om pijnbestrijding. Ja, ook de moeders die zweren bij een natuurlijke bevalling. Eenmaal gestrand in een enorme weeën storm, wil je niks liever dan dat de pijn ophoudt en dat is prima! Vraag om een ruggenprik of een morfinepomp. We leven niet meer in de middeleeuwen, dus profiteer ervan!

4. Als je inscheurt of wordt ingeknipt, voel je dit niet. Daar kan je je nu nog niks bij voorstellen, maar het is echt zo. Je voelt het na de bevalling helaas wel, dat is dan weer wat minder leuk nieuws. Troost je met de gedachte, dat je meer pijn aan kan dan je voor mogelijk houdt

5. Als je vliezen spontaan breken, komt het vruchtwater er niet altijd in een keer uit. Soms komt het dan in vlagen en dan voelt het alsof je de hele tijd in je broek plast. Dat voelt inderdaad niet zo lekker. Daarom zou ik je willen adviseren om XXXXL maandverbanden in te slaan, zodat je die meteen om kan doen. De voorraad uit het kraampakket is in mijn ervaring binnen no-time op

6. Je moet niet gaan persen, als je nog geen persweeën hebt. Dat vind ik heel belangrijk om met je te delen. Doe je dit wel, dan loop je de kans om je bekkenbodem flink toe te takelen. Omdat je onnodig veel druk op “het onderkantje” zet, terwijl je nog niet klaar bent om te gaan persen. Wacht tot je het gevoel krijgt, enorm te moeten poepen (ja, weer poep!) en ga dan pas mee persen. Niet meteen voluit, spaar je krachten en luister goed naar je verloskundige of arts.

7. Soms krijg je een verpleegkundige of arts aan je bed, die je niet aardig vindt, die in je irritatiezone zit of die je simpelweg een draai om de oren wil geven. Dat is prima, maar doe het niet. Wat je wel moet doen, is vragen om een andere zorg-professional naast je bed. Je hoeft echt niet de hele tijd tegen een ongemotiveerde of chagrijnige verpleegkundige aan te kijken. Jij zit daar ook niet bepaald voor een picknick, dus alle morele steun is welkom. Durf erom te vragen en laat je partner dit karweitje anders “even” opknappen.