Hoe mama worden mijn leven verbeterde

Ver voordat ik moeder werd, leidde ik het leven van iemand met serieuze F.O.M.O. (Fear Of Missing Out). Ik wilde niks missen en draafde door mijn leven, alsof er geen morgen zou zijn. Ik ging naar alle feestjes, naar alle festivals, verjaardagen, lunchdates, borrells, you name it. Ik was overal en ik zei nooit af. Dat kwam niet eens in me op. Gas op die lollie, was mijn motto! Toen ik voor de eerste keer zwanger werd, hield ik dit moordende tempo nog aardig lang vol, tot dat de lichamelijke kwalen op begonnen te spelen en ik nog amper kon lopen door de bekkeninstabiliteit. Met veel tegenzin, minderde ik vaart en moest ik af en toe wel eens nee zeggen. Dat voelde helemaal niet relaxed. Want je zou maar iets missen! Dat gevoel vond ik moeilijk te verteren.

Gas terug

Eenmaal bevallen, werd mijn leven van de vijfde versnelling met rasse schreden teruggebracht naar de eerste. Ik had zo’n pittige bevalling gehad, dat ik amper kon lopen en door het slaapgebrek en alle nieuwe dingen die op me af kwamen, was ik constant overprikkeld. Ik trok het amper om bezoek te ontvangen en werd van een society girl ineens een kluizenaar. De maanden die volgden, probeerde ik steeds meer de balans te vinden. Maar door de postnatale depressie waarin ik zat, lukte dat amper.  Ik moest iets structureels veranderen in mezelf en in mijn leven. Dus maakte ik een prioriteitenlijst: wat vond ik nou echt belangrijk in mijn leven en wat was bijzaak? Toen ik dat eenmaal scherp had, ging ik kijken hoe ik beter grenzen kon stellen. Ik kwam er achter dat ik veel te vaak ja en amen zei en dat ik te weinig voor mezelf koos.

Ik leerde nieuwe dingen

Dankzij mijn PPD, leerde ik allemaal nieuwe dingen over mezelf. Dingen die ik niet wist van mezelf of simpelweg mijn ogen voor sloot. Bijvoorbeeld, dat ik na een drukke dag ene dag rust in moest bouwen, omdat ik anders slecht kon gaan slapen. Als laatste leerde ik ook de moeilijke dingen te delen met mijn omgeving. In plaats van altijd maar de vrolijke Frans te spelen, vertelde ik ook over mijn angstige gedachten over de baby. Ook vertelde ik over mijn onzekerheden als moeder en dat ik er soms geen snars aan vond, aan het moederschap . Dit alles hielp om mezelf weer terug te vinden. Dankzij het moederschap (en de postnatale depressie), leerde ik veel beter voor mezelf te zorgen. Vroeger dacht ik nooit na of ik iets wel of niet wilde doen, ik deed het gewoon zonder daarover na te denken.

Andere prioriteiten

Na de komst van onze tweede, werd dit eigenlijk alleen maar meer. Ik merkte dat ik steeds minder behoefte had om mezelf te bewijzen, constant sorry te zeggen of dingen uit te willen leggen. Nee is dus gewoon nee, zonder dat ik daar constant verantwoording over af ga leggen. Tegenwoordig denk ik bij vrijwel alles: is dit goed voor mij, voor mijn gezin en zo nee: dan doe ik het niet. Dankzij het moederschap, ben ik nu veel rustiger, relaxter en leef ik meer bewust. Ik ben nu een moeder die het leven aankan, ook als het even wat minder makkelijk gaat. Het moederschap heeft me zo enorm veel over mezelf geleerd. Deze levenslessen zijn zo waardevol. De postnatale depressie was hels en gitzwart. Maar wat heb ik er veel van geleerd.

Twijfels over jezelf of over het moederschap?

Merk je dat je je afvraagt of je er goed aan hebt gedaan om mama te worden, ben je angstig sinds de bevalling of heb je twijfels over je capaciteiten als moeder? Mail dan naar info@froufroubegeleiding.nl en maak vrijblijvend een afspraak.[:en]Ver voordat ik moeder werd, leidde ik het leven van iemand met serieuze F.O.M.O. (Fear Of Missing Out). Ik wilde niks missen en draafde door mijn leven, alsof er geen morgen zou zijn. Ik ging naar alle feestjes, naar alle festivals, verjaardagen, lunchdates, borrells, you name it. Ik was overal en ik zei nooit af. Dat kwam niet eens in me op. Gas op die lollie! Toen ik zwanger werd, hield ik dit moordende tempo nog aardig lang vol, tot dat de lichamelijke kwalen op begonnen te spelen en ik nog amper kon lopen. Met veel tegenzin, minderde ik vaart en moest ik af en toe wel eens nee zeggen. Dat voelde helemaal niet relaxed. Want je zou maar iets missen! Dat gevoel vond ik niet te verteren.

Eenmaal bevallen, werd mijn leven van de vijfde versnelling met rasse schreden teruggebracht naar de eerste. Ik had zo’n pittige bevalling gehad, dat ik amper kon lopen en door het slaapgebrek en alle nieuwe dingen die op me af kwamen, was ik constant kas overprikkeld. Ik trok het amper om bezoek te ontvangen en werd van een society girl ineens een kluizenaar. De maanden die volgden, probeerde ik steeds meer de balans te vinden. Maar door de postnatale depressie waarin ik zat, lukte dat amper.  Ik moest iets structureels veranderen in mezelf en in mijn leven. Dus maakte ik een prioriteitenlijst: wat vond ik nou echt belangrijk in mijn leven en wat was bijzaak? Toen ik dat eenmaal scherp had, ging ik kijken hoe ik beter grenzen kon stellen. Ik kwam er achter dat ik veel te vaak ja en amen zei en dat ik te weinig voor mezelf koos.

Dankzij de depressie, leerde ik allemaal nieuwe dingen over mezelf. Dingen die ik niet wist van mezelf of simpelweg mijn ogen voor sloot. Als laatste leerde ik ook de moeilijke dingen te delen met mijn omgeving. In plaats van altijd maar de vrolijke Frans te spelen, vertelde ik ook over mijn angstige gedachten over de baby. Ook vertelde ik over mijn onzekerheden als moeder en dat ik er soms geen snars aan vond, aan het moederschap .  Dit alles hielp om mezelf weer terug te vinden. Dankzij het moederschap (en de postnatale depressie), leerde ik veel beter voor mezelf te zorgen. Vroeger dacht ik nooit na of ik iets wel of niet wilde doen, ik deed het gewoon zonder daarover na te denken.

Tegenwoordig denk ik bij vrijwel alles: is dit goed voor mij, voor mijn gezin en zo nee: dan doe ik het niet. Dankzij het moederschap, ben ik nu veel rustiger, relaxter en leef ik meer bewust. Ik ben nu een moeder die het leven aankan, ook als het even wat minder makkelijk gaat. Het moederschap heeft me zo enorm veel over mezelf geleerd. Deze levenslessen zijn zo waardevol. Soms kijk ik terug op de beginperiode uit mijn dochtertjes leven en dan denk ik: wat was het heftig. Maar ook: wat was het mooi en wat heb ik er veel van geleerd.  Merk je dat je je afvraagt of je er goed aan hebt gedaan om mama te worden, ben je angstig sinds de bevalling of heb je twijfels over je capaciteiten als moeder? Mail dan naar info@froufroubegeleiding.nl en maak vrijblijvend een afspraak.