Als je je eigen praktijk hebt, beleef je een zwangerschap heel anders, dan wanneer je in loondienst zit. Je hebt ten eerste veel meer verantwoordelijkheden, maar ook je zwangerschapsverlof is ook heel anders geregeld. Gelukkig is dit in Nederland heel netjes geregeld voor zelfstandigen en gaat dit gewoon via het UWV. Ik kijk al een tijdje uit naar mijn verlof. Met name, omdat de afronding van mijn HBO Medische Basiskennis nogal wat voeten in aarde had.

Zo moest ik nadat ik met vlag en wimpel, geslaagd was, nog twee terugkomweekenden voltooien. Waarin ik onder andere nog een hele syllabus Farmacologie te verstouwen kreeg. Iets wat ik nooit ga gebruiken in mijn werk, maar een kniesoor die daar op let. De vraag was ook nog even of ik die twee weekenden nog zou gaan halen. Ik had al veel harde buiken en zelfs uren voorweeën. Maar gelukkig zit ons kindje nog waar ze zitten moet en kon ik alles afronden. Nu is het alleen nog wachten op mijn laatste cijfers en dan krijg ik mijn diploma! Hopelijk zijn mijn accreditaties dus voor het einde van het jaar helemaal rond. Dit laatste heb ik zelf niet in de hand, maar dit ligt in de bureaucratische handen van de beroepsvereniging en de zorgverzekeraars. Fingers crossed dus!

Nadat ik thuiskwam van het laatste studieweekend en ik mijn laatste cliënten had afgerond, was het dan zover: ik ging met verlof! Het voelt nog steeds een beetje onwerkelijk. Wat ga ik nu doen de komende weken? Een boek lezen? Netflixen? Ik bedoel, de babykamer is af, m’n studie ook en ik heb geen enorme nesteldrang. Zal ik een hobby op gaan pakken en ineens driftig gaan haken? Zal ik de rompers allemaal nog even op kleur en maat sorteren? Ik heb werkelijk geen idee. Ik gok dat het veel te snel voorbij zal gaan en ik voordat ik het weet, ons kindje in mijn armen kan houden. Een moment waar ik reikhalzend naar uitkijk. Zal ze op haar zus lijken? Heeft ze hetzelfde karakter. Of juist niet? Wordt zij ook zo’n makkelijke baby? Of krijgen we te maken met een relschoppertje? Aan de kung-fu kicks in mijn buik te merken, zou dit zo maar kunnen.

Hoe dan ook: we zijn er klaar voor. Laat de roze muisjes maar strooien! Baby Timmers is onderweg en we kunnen niet wachten om kennis met haar te maken!