Als moeder kan je soms de meest uiteenlopende gedachten hebben. Je kan het ene  moment kijken naar je kind en denken: wat ben jij schattig, zeg! Ik kan je wel opeten, zo lief vind ik je. Maar er kan tien minuten later een gevoel zijn van onbehagen, van onrust. Misschien is het een onderdrukte gedachte die je al een tijdje weg probeert te stoppen. Wellicht heb je het gevoel dat je het allemaal even niet aankan. Want laten we wel wezen: het moederschap is soms heel overweldigend! Logisch dus, dat je gedachten soms alle kanten opgaan. Is dat erg? Welnee!

Jij bent namelijk niet wat je denkt. Onthoud deze goed, want dit is heel belangrijk. Jij bent niet je gedachten en andersom. Dus op het moment dat je een keer iets negatiefs denkt over jezelf, over het moederschap of over het leven an sich: no worries! Dat hebben we allemaal wel eens. Ja, echt. Man of vrouw, jong en oud: allemaal vinden we het leven soms even ruk. Dat wil niet zeggen, dat je je altijd zo blijft voelen. De meeste gedachten gaan namelijk vanzelf weer weg. Alleen voelt dat op het moment zelf niet zo.

Dan lijken die gedachten je leven te beheersen. Het lijkt op zo’n moment alsof er een ononderbroken stroom aan gedachten is, die jou maar niet willen loslaten. Alsof er een golf over je heen spoelt. Dat kan heel overweldigend zijn. Zeker, als bepaalde gedachten als heel eng of naar worden ervaren. Zoals: ik ben een slechte moeder, of ik kan niet goed voor mijn kindje zorgen. Maar ook de zogeheten intrusies. Dit zijn bepaalde dwanggedachten die je kan hebben als moeder en angstaanjagend kunnen zijn. Zo liep ik ooit over een brug en dacht ik: als ik de kinderwagen nu loslaat, dan is mijn kindje dood. Niet dat ik dat ooit zou doen, maar de gedachte was er. En omdat ik daar zo ontzettend van schrok, vergrootte die gedachte zich uit en werd het van kwaad tot erger. Dit zie ik vaak in mijn praktijk en moeders schamen zich zo enorm voor dit soort gedachten. Terwijl dat helemaal niet hoeft. Jij hebt er niet voor gekozen om dit soort gedachten te hebben, dus stop met jezelf zo te schamen en je hier schuldig over te voelen.

Veel mama’s worden met name ‘s nachts overvallen door een stortvloed aan piekergedachten. Hierdoor kunnen ze niet slapen, terwijl het hele huis op een oor ligt. Dit is heel erg frustrerend, want de volgende dag komt je kindje gewoon weer om de fles en de dagelijkse verzorging vragen en kan je niet even lekker uitslapen. Of je moet gewoon naar je werk en daar ook nog eens presteren, terwijl je doodmoe bent en niks liever wil dan even lekker slapen. Super vervelend allemaal, want die piekergedachten gaan niet zomaar weg, hoe hard je ook probeert ze te verdrijven.

Het begint met accepteren dat je dit soort gedachten hebt en dat ze er gewoon mogen zijn. Nee, je hoeft er niet blij van te worden. Maar laat ze zijn voor wat ze zijn: van voorbijgaande aard. Ze eten je niet op, ze kunnen je niks aandoen, het is “maar” een gedachte. Ik zet hem tussen aanhalingstekens, omdat ik natuurlijk dondersgoed weet, dat deze negatieve gedachten allesbeheersend kunnen zijn. Echter, dat hoeft dus helemaal niet! Je kan hier vanaf komen. Probeer de gedachte in een ballon te stoppen en deze weg te laten drijven. Ook de schaamte en het schuldgevoel over die gedachte. Iedere keer weer opnieuw. Op een gegeven moment wordt het echt minder. Dan ga je merken: hey! Deze gedachten overspoelen me niet langer! Ik kan deze gedachtestroom daadwerkelijk zelf stoppen! Ik kan weer ademhalen! Hoe fijn is dat!

Wil je ook van de schaamte en het schuldgevoel over je gedachten af? Heb je genoeg van al het gepieker en getwijfel of je wel een goede moeder bent? Mail dan naar info@froufroubegeleiding.nl. Ik ga je hiermee helpen!