Soms bevind je je in een situatie, waarin je ineens van ongevraagd advies wordt voorzien. Bijvoorbeeld: je bent net bevallen en je schoonmoeder komt op bezoek. Ze vraagt vervolgens: ‘Goh, moet je baby niet in zijn eigen bedje slapen?’ Waarop jij zucht en beleefd antwoord geeft. Dit is vervelend, maar overkomt veel mensen. Wat ik bedoel is, de echt schaamteloze adviezen van wildvreemden of soms zelfs vriendinnen. Omdat ze denken het beter te weten dan jij. Ik heb goed nieuws! Dat weten ze niet. Welnee! Jij kent je kindje het allerbeste, dus jij weet dan ook het beste wat je moet doen of hoe je dingen aan moet pakken. Ik weet uit de praktijk dat veel kersverse moeders zich niet zo voelen. Door de onzekerheid en de enorme rolverandering, voel je je alles behalve stevig in je schoenen staan.

Zo vertelde een cliënt een keer aan mij, dat ze zo intens moe was door de slapeloze nachten. Dat ze niet meer op of neer kon van de vermoeidheid en hierdoor wanhopig was. Ze wilde haar hart luchten bij een goede vriendin. Toen ze dit deed, kreeg ze niet de knuffel of bemoedigende woorden waar ze naar verlangde. Nee, ze kreeg ongevraagd advies. Dat advies luidde als volgt: ”Als je je kind op verzoek gaat voeden, in plaats van op de klok, zal je zien dat ze veel meer drinkt en ‘s nachts niet meer zo veel hoeft te drinken.” Mijn cliënte schrok zich rot, deze arme mama dacht dat ze helemaal verkeerd aanpakte . Ik vertelde haar dat dit absoluut niet het geval was en dat ze het juist hartstikke goed aanpakte. Daarnaast vond ik het een opmerkelijk advies, want waar was dit op gebaseerd? Was er een onderzoek wat dit uitwees? Had deze vriendin duizenden baby’s bestudeerd en was dit haar conclusie? Was er een heel team aan pedagogen op los gelaten? Niks van dit alles. Dit advies was gewoon uit de duim van de vriendin van mijn cliënt gezogen. Hoe goed dit soort adviezen ook bedoeld zijn, het werkt averechts voor de net bevallen moeder. Zij denkt net ontdekt te hebben, hoe ze haar kindje goed door de dagen en nachten heen kan loodsen en dan ineens blijkt dat ze het zogenaamd allemaal niet goed doet.

Dit soort adviezen, maken de al niet evenwichtige moeders enorm aan het wankelen. Super zonde, want juist deze moeders hebben een extra steuntje in de rug nodig. Dus zouden ze meer hebben aan: ‘wat doe je dit goed zeg’ Of: ‘je kindje ziet er heel relaxed en happy uit’. Dit biedt meer steun en sterkt de moeder in haar zelfvertrouwen. Aan alle mama’s die te pas en te onpas door wildvreemden en bekenden worden voorzien van tips & trics zou ik willen zeggen: leg het naast je neer, hoe moeilijk het ook is. Er is niet één waarheid, dus geloof daar ook niet in. Kijk naar wat voor jou en je kindje het beste werkt. Kijk naar hoe jullie als gezin het beste functioneren. Dat de buitenwereld daar een mening over heeft is prima, maar laat dit aan je voorbij gaan. Je zal zien, dat je nicht volgende week weer een andere tactiek voor doorslapen heeft en de week daarop komt de buurvrouw en die heeft ook nog wel een goede tip van voeger. Zo kun je bezig blijven. Glimlach naar ze, zeg bedankt en doe vervolgens waar JIJ je goed bij voelt.

Voor de advies gevers:

Jullie hebben de beste intenties, dat geloof ik meteen. Natuurlijk zijn er talloze goede adviezen, maar mijn mening is: vraag eerst aan de nieuwbakken ouders, of ze hier op zitten te wachten. Hoe goed jij het ook bedoelt als vriendin, collega of zus: vraag jezelf af: zeg ik dit voor haar of voor mezelf? Laat de nieuwbakken moeders in hun waarde en geef alleen op hun verzoek je advies. Dan dring jij jezelf niet op en voelen zij zichzelf nog steeds capabel in hun rol als mama.