Sommige moeders voelen zich na de bevalling enorm onrustig. Het enorme verantwoordelijkheidsgevoel is overweldigend aanwezig. Vaak gaat dit gevoel gepaard met angstige en paniekerige gedachten en emoties. Omdat je niet weet wat normaal is, denken veel moeders dat dit erbij hoort of nog erger: dat ze zich aanstellen. Niks is minder waar. Als de angst vervolgens niet weggaat, maar alleen maar erger wordt, voelen deze mama’s zich vaak enorm onzeker en bang. Deze mama’s vragen zich af: wat als dit voor altijd blijft? Waarom denk ik de hele tijd zulke enge dingen? Wanneer stopt dit?.
Intrusies
Ik zie dit vaak in mijn praktijk en veel van deze moeders krijgen daarnaast last van intrusies. Dit zijn gedachten als: wat als ik mijn kind uit het raam gooi? Of als je de vaatwasser leegruimt: wat als ik mijn kind neersteek met een mes? Ik had hier zelf ook enorm veel last van na de geboorte van mijn oudste dochtertje. Ik dacht oprecht dat ik gek aan het worden was. Dat ze mijn kind bij me weg zouden halen en ik haar nooit meer zou zien. Ik vroeg mezelf af: waarom denk ik dit de hele dag? Ik moet wel een hele slechte moeder zijn, dacht ik steeds. Dit alles gaf me nog meer angst en hierdoor belandde ik in een negatieve spiraal waar ik zelf niet meer uitkwam.
Veel schuld- en schaamtegevoel
Veel moeders kampen met deze intrusieve gedachten en durven het aan niemand te vertellen. Uit schaamte en schuldgevoel of uit angst om weggezet te worden als slechte moeder. Dit soort gedachten zijn, hoe gek dat ook klinkt, volkomen normaal. Het is een waarschuwingssysteem vanuit je brein dat zegt: let je op dat je de buggy niet loslaat als je op een steile helling loopt. Of: let je op dat je niet per ongeluk je kindje onder water laat gaan bij het in bad doen. Kortom: dit zijn allerlei scenario’s waar je je kindje voor wil behoeden. Continue reading