Tag Archives: acceptatie

Hoe handle je de feestdagen in Corona tijd?

Sinterklaas is in het land en alles is anders dan anders. We konden niet naar de intocht, er zijn geen Sinterklaas evenementen. Bij ons komt de Sint ook niet op schoolplein zoals gewoonlijk. Het is allemaal anders dan je normaal gesproken gewend bent. De feestdagen staan voor de deur en iedereen kijkt reikhalzend uit naar duidelijkheid van onze regering. Mogen we met kerst straks weer bij onze familie aanschuiven, kunnen we weer uit eten in ons favo restaurant of wordt het toch een kerst thuis in intieme sfeer?

De onduidelijkheid vinden veel moeders lastig

Ik merk dat de onzekerheid veel moeders bezig houdt. Ik zie, zowel in mijn praktijk als in onze directe omgeving, veel mensen die worstelen met alle restricties en onduidelijkheden. Veel ouders willen graag weten waar ze aan toe zijn. Niet alleen voor zichzelf, maar ook om het goed uit te kunnen leggen aan hun kindjes. Ik begrijp dat heel goed. Het geeft even een gevoel van veiligheid in onzekere tijden, als je weet wat er straks staat te gebeuren. Continue reading →

Focussen op het positieve werkt echt!

Nu we inmiddels zeven weken in deze Corona crisis zitten, begint de verveling toe te slaan. De meesten van ons houden zich goed aan de #stayhome en aan de anderhalve meter regel. Dat is super fijn, want hierdoor daalt het aantal IC bedden en de sterfgevallen door Corona nemen ook af. Aan de andere kant zitten we en masse aan huis gekluisterd en lijkt iedere dag hetzelfde. Het is net als in de film “Groundhog Day.” Als je hem nog niet kent: ga hem kijken, het is echt een klassieker!

Het lijkt soms zo uitzichtloos

Als je al weken thuis zit met je partner en je kindje(s) en er verandert weinig aan de huidige situatie, dan kan dat leiden tot sombere en ook angstige gevoelens. Ja, de scholen en KDV’s gaan weer open. Maar met allerlei aanpassingen en regels. Wat in de praktijk betekent dat je kind bijvoorbeeld nog steeds maar een dag in de week naar school gaat of twee keer een halve. Of dat je kindje maar twee uurtjes per keer naar de opvang mag. Natuurlijk, is dat hartstikke fijn en brengt dit soelaas in deze bizarre tijden. Maar het leeuwendeel moet je als ouders nog steeds zelf handlen. Dus wat doe je als het je allemaal even teveel wordt? Hoe pak je het aan als je het gevoel hebt in een uitzichtloze situatie te zitten? Continue reading →

Waarom je je als moeder niet hoeft te schamen voor je gedachten

Als moeder kan je soms de meest uiteenlopende gedachten hebben. Je kan het ene  moment kijken naar je kind en denken: wat ben jij schattig, zeg! Ik kan je wel opeten, zo lief vind ik je. Maar er kan tien minuten later een gevoel zijn van onbehagen, van onrust. Misschien is het een onderdrukte gedachte die je al een tijdje weg probeert te stoppen. Wellicht heb je het gevoel dat je het allemaal even niet aankan. Want laten we wel wezen: het moederschap is soms heel overweldigend! Logisch dus, dat je gedachten soms alle kanten opgaan. Is dat erg? Welnee!

Jij bent namelijk niet wat je denkt. Onthoud deze goed, want dit is heel belangrijk. Jij bent niet je gedachten en andersom. Dus op het moment dat je een keer iets negatiefs denkt over jezelf, over het moederschap of over het leven an sich: no worries! Dat hebben we allemaal wel eens. Ja, echt. Man of vrouw, jong en oud: allemaal vinden we het leven soms even ruk. Dat wil niet zeggen, dat je je altijd zo blijft voelen. De meeste gedachten gaan namelijk vanzelf weer weg. Alleen voelt dat op het moment zelf niet zo. Continue reading →

Waarom spanning laten gaan een must is

Je kent het gevoel wel, stramme schouders, soms het gevoel alsof er een band om je hoofd zit gespannen. Of je hebt vage rugklachten, waarvan je niet weet hoe je eraan komt. Herkenbaar? Dit is opgebouwde spanning die zich ergens in je lijf manifesteert. Eigenlijk is dit een schreeuw om aandacht vanuit je lichaam. Omdat je te ver bent gegaan en de spanningen zich teveel hebben opgebouwd. Zowel in je hoofd als in je lijf.

Het mentale proces wat hier aan vooraf is gegaan, heb je waarschijnlijk niet eens opgemerkt. Je bent zo druk met je dagelijkse to do list, dat je chronisch in de doe-modus zit. Gas op die lollie en doorgaan. Soms lijken de dagen net als de film “Ground Hog Day”, ze lijken allemaal op elkaar en gaan soms, voor je gevoel,  naadloos in elkaar over. Herkenbaar?

Je leeft eigenlijk in de overlevingsstand en dit moet stoppen. Je hebt zoveel spanning in je hoofd en lijf, dat je als een te strak gespannen snaar, bijna op knappen staat. Deze spanning is niet goed voor je. Dit klinkt als een enorme open deur. Toch zijn er moeders die maanden, soms jaren blijven doorlopen met dit probleem. Deze moeders merken de spanningen wel vaag op, maar doen er vervolgens niks mee en leiden hun leven alsof ze geen keuze hebben. Maar die keuze heb je wel! Het is eigenlijk heel simpel: kies voor jezelf. Zet jezelf op de eerste plek, in plaats van je werk, je overvolle sociale agenda. Focus op wat goed voelt voor jou en je gezin en volg dit gevoel. Tot het bittere einde, zou ik eigenlijk willen zeggen. Want niemand wil zich zo gespannen voelen, toch? Continue reading →

Waarom je nooit meer op dieet moet gaan!

Ik heb zolang ik me kan herinneren eigenlijk altijd al gestruggeld met eten. Of niet eten. Daar wil ik vanaf zijn. Op mijn zesde kwam ik in een klas terecht waar een enorme pestkop de klas bestierde. Zij besloot dat ik dik was, dus de rest van de klas besloot dit ook. Ze terroriseerde de hele klas en iedereen was bang om ook gepest te worden. Vanaf dat moment werd ik gebombardeerd tot “dik varken”. Vanaf toen, werd ik me heel bewust van mijn lichaam. Ik keek met een andere en vooral meer kritische blik naar mezelf. Een blik die ik de 29 jaar die volgden, niet meer heb kunnen loslaten.

Mijn uiterlijk werd steeds belangrijker

Was ik daadwerkelijk te dik? Welnee. Ik was een gezond meisje, wat danste en bewoog. In haar eentje elastieken in de achtertuin van mijn oma, want vriendjes of vriendinnetjes had ik eigenlijk niet. Naarmate de jaren vorderden, werd me steeds meer duidelijk hoe “belangrijk” uiterlijk eigenlijk voor mij geworden was. Dat kwam enerzijds door de puberteit en anderzijds door de wereld die zich op televisie en in de magazines waar ik een abonnement op had, werd geportretteerd. Popfoto, Yes, Hitkrant. You name it en ik las het. Ik zag alleen maar dunne meiden en wilde er net zo uitzien als hen. Met mijn prachtige maat 38, voelde ik me niet slank genoeg. Hoe zonde denk ik nu! Ik zou een moord doen voor maat 38.

Het jo-jo-effect maakte zich van mij meester

Op een gegeven moment ontdekte ik de dieet mentaliteit. Ik kon afvallen! Het begon onschuldig. Beetje op mijn eten letten en voor ik het weet, vlogen de kilo’s eraf. Toen ik begon te studeren, ontdekte ik pasta en pesto. O en tiramisu. Ik kan wel zeggen dat ik de Italiaanse keuken met volle overgave geconsumeerd heb. All of it! De kilo’s kwamen er in rap tempo bij en ik baalde daar vervolgens weer van. Dus ik besloot weer te gaan afvallen. Met Weight Watchers dit keer. De kilo’s vlogen eraf. Het leek wel magie! Beetje punten tellen, beetje opletten en daarbij sporten en hoppakee: daar ging ik weer een kledingmaat omlaag. Dat zich ondertussen het jo-jo effect had ingezet, merkte ik niet eens. Ik kwam aan en viel weer af. Dat was nou eenmaal zo. Story of my life. En ik ging weer verder met mijn leven. Ik hoorde mezelf wel eens zeggen: ”ik heb levenslang met diëten.” Toch ging er nog geen belletje bij mij rinkelen. Continue reading →

De 10 dingen die ouders mij het vaakst vertellen

Als je net ouders bent geworden, komt er veel op jullie af. Jullie kindje is nog maar net geboren en meteen  komt er enorm veel op de schouders van nieuwbakken papa’s en mama’s neer. Ineens heb je als ouder de enorme verantwoordelijkheid voor je kindje. Daarnaast slaap je weinig en sta je 24/7 aan. Moeders hebben vaak last van de hormonale disbalans en de spanning tussen jullie als ouders stijgt dan vaak. Het is dan ook niet voor niets dat veel stellen hulp zoeken, als ze net ouders zijn geworden. In mijn praktijk zie ik regelmatig stellen die enorm worstelen met het ouderschap. Omdat ze het gevoel hebben dat ze falen, geen idee hebben hoe ze het aan moeten pakken of gewoon graag een steuntje in de rug willen. Dit zijn de tien dingen die ouders mij het vaakst vertellen in therapie:

1. Ik voel me vaak best eenzaam

Eenzaamheid is een groot taboe onder nieuwbakken ouders. Velen durven niet te vertellen, dat ze zich soms eenzaam voelen in hun nieuwe rol als papa of mama. Het is ook geen kattenpis, vader of moeder worden. Eerst was je gewoon Tilda en nu ben je ineens Tilda, de moeder. Deze rolverandering is enorm wennen als je net bevallen bent en zorgt vaak voor vervreemding van de buitenwereld. Ook kan deze rolverandering ervoor zorgen dat ouders geïsoleerd raken. Omdat ze zich geen raad weten met hun gedachten en emoties en geen aansluiting vinden met de buitenwereld over hun soms donkere gedachten. Want, de hele wereld zit toch op een roze wolk na de bevalling? Nee. Helaas is dit niet altijd het geval.

2. Waarom ben ik hier aan begonnen?

Bij sommige ouders gaat het na de bevalling niet meteen van een leien dakje. Verschillende factoren kunnen voor veel stress zorgen bij kersverse ouders. Door het slaapgebrek, de krampjes en de hormonen die bij vrouwen een grote rol spelen, voelt een nieuwe moeder zich vaak niet lekker in haar vel. Vaders vinden dit vaak moeilijk om te zien, want ineens is hun vrouw een ander persoon geworden.  Ouders voelen zich soms enorm beperkt, want ze kunnen niet meer zo makkelijk de deur uit ,als voor dat ze een kindje kregen. Daarnaast speelt de constante verantwoordelijkheid voor de zorg van hun kindje ook nog een grote rol. Deze verantwoordelijkheid gaat ook niet meer weg en dit zorgt bij de ouders voor gedachten als: ik snak naar mijn oude leven. Was ik hier maar nooit aan begonnen. Ik mis mijn vrijheid. Allemaal heel begrijpelijk. Deel dit alsjeblieft met elkaar, het mag er gewoon zijn en is volkomen normaal

3. Het lijkt andere ouders zo makkelijk af te gaan en ons niet

Veel ouders vragen zich regelmatig af waarom het andere stellen zo ogenschijnlijk makkelijk af lijkt te gaan. Ik heb nieuws voor jullie, lieve papa’s en mama’s: dat is niet zo! Je zou denken door alle gelukzalige instagrampostst van celebs dat het een en al gelukzaligheid is in de levens van bekende mensen. Niks is minder waar. Ook zij lopen tegen deze moeilijkheden aan. Ook zij dealen met stress, vermoeidheid en die rotkrampjes! Alleen delen ze dit onderdeel van het ouderschap vaak niet op social media. Zo’n ondergepoepte baby wordt niet snel op insta gepost. Die perfecte vakantiefoto’s dan weer wel. Dit is mijn inziens heel jammer, want ik denk dat ze hiermee enorm zouden bijdragen aan het doorbreken van het taboe op de grijze wolk! Continue reading →

Waarom stress en het moederschap hand in hand gaan

Het moederschap komt voor veel moeders niet als natuurlijk tot hen. Niet elke moeder is een oermoeder die zich nergens druk om maakt en amper stress ervaart. Van te voren heb je als vrouw allerlei gedachten over hoe je het moederschap straks gaat invullen, hoe het zou moeten zijn en hoe je je hierbij gaat voelen. Veel moeders die ik zie in mijn praktijk, hebben een soort droombeeld voor ogen gehad. De fameuze roze wolk waarin zij en haar kindje de hele dag rondzweven. De realiteit is vaak anders. Het valt soms best tegen, die eerste periode na de bevalling. Het zorgen voor een kindje is vaak best pittig en zorgt voor stress bij nieuwbakken moeders. Continue reading →

Hoe ga je om met teleurstelling?

Soms kom je als moeder voor een teleurstelling te staan in je leven. Het kan iets kleins zijn, zoals een geannuleerde playdate waardoor je niet even rustig boodschappen kan doen. Maar soms, overkomt je als moeder een teleurstelling, waar je niet zo snel overheen kan stappen. Bijvoorbeeld, als je iemand in vertrouwen neemt over je soms negatieve gedachten over het moederschap en deze persoon reageert niet zo empathisch op je verhaal, als je gehoopt had. Of als je zwanger bent en je niet zo happy en onbezorgd in je zwangerschap staat, als je van te voren had gedacht. Of als je na de bevalling niet op een roze wolk zit en je niet kan genieten van je kindje, het moederschap en alles daaromheen. Dit kan heel pijnlijk zijn en vaak ook heftig voelen. Hoe ga je om met dit soort teleurstellingen in je leven? Continue reading →

Als je kindje na de bevalling heel ziek is

Voordat je gaat bevallen, heb je als moeder een bepaald (droom)beeld van hoe de periode na de bevalling eruit komt te zien. Je droomt over ellenlange knuffelsessies op de bank, skin to skin contact en fijne lange wandelingen met je kleintje. Maar soms loopt het leven anders dan je gepland had en blijkt je kindje na de bevalling ziek te zijn. In de ene situatie is dit aangeboren, bij de ander gebeurt dit later. Het resultaat is hetzelfde: je kindje is ziek en jullie gaan als ouders door een hele zware periode heen. Al je mooie plannen, gaan zo het raam uit. Je bent non-stop in het ziekenhuis en niets is wat je van te voren gedacht had.

Wat doe je als mama in zo’n situatie? Een situatie waarin je 24/7 angsten doorstaat en je afvraagt of je kindje het wel gaat redden? Laat ik voorop stellen dat een dergelijke situatie ontzettend heftig is. De moeders die ik spreek in mijn praktijk, noemen het de hel op aarde. De zorgen die je maakt om je kindje zijn zo alomvattend aanwezig. Je probeert als ouders natuurlijk positief te blijven, maar dat lukt nu eenmaal niet altijd. Dat is heel begrijpelijk. Daarnaast vliegen je emoties, alle kanten op. Van wanhoop tot pure doodsangst, je ervaart het allemaal. Want als ouders wil je gewoon niet, dat je kindje iets overkomt. Je wil je kindje(s) tegen alles beschermen. Als dit niet lukt, voel je je machteloos en veel moeders voelen zich tegelijkertijd ook ontzettend schuldig. Continue reading →

Als mama voel je soms angsten en dat is oké

Veel mama’s die ik zie in mijn praktijk, ervaren regelmatig angst. Omdat ze bang zijn dat hun kindje iets overkomt. Of dit nu is, door hun toedoen of die van een ander: de angst is echt en alomvattend aanwezig. Als je vaak leeft in angst, heb je een niet aflatend gevoel van gejaagdheid, je hebt regelmatig hartkloppingen en je slaapt slecht. Dit laatste verergert het probleem ook nog eens. Als je slecht slaapt (en dan heb ik het niet over drie nachten), vermindert onder andere je relativeringsvermogen. Dit vermogen heb je soms even hard nodig, als je in paniek bent. Omdat het je kan kalmeren en weer met beiden benen op de grond kan zetten. Als je niet of weinig slaapt, gaat dit relativeringsvermogen op de schop en heb je dus nog meer last van deze angstige gevoelens. Hierdoor ga je ook weer minder goed slapen, omdat je soms in paniek wakker schrikt ’s nachts. Voor je het weet, beland je in een vicieuze cirkel waar je moeilijk alleen uitkomt.

Vluchten, bevriezen of vechten

Vanuit de oertijd zijn we als mens geprogrammeerd om op drie manieren op angst te reageren: bevriezen, vechten of vluchten. Welke van de drie je ook (onbewust) kiest, je accepteert je angst niet. Je bevriest, vecht er tegen of rent ervoor weg. Beiden is heel begrijpelijk, want angst voelt onaangenaam. Het is nu eenmaal geen fijne emotie om te ervaren. Logisch, dat je brein er van weg wil gaan. Echter, op het moment dat je dit doet, negeer je eigenlijk het probleem en komt de angst uiteindelijk als een boemerang weer bij je terug. Soms heviger, dan dat de angst hiervoor was. Continue reading →