Tag Archives: mindfulness

Als de roze wolk tijdens de zwangerschap al ver te zoeken is

Voordat je zwanger werd, kon je het al helemaal inbeelden. Je zag jezelf zitten met je mooie buik, zielsgelukkig, lekker cocoonend op de bank met een kopje thee. Of misschien had je de hele kinderkamer al uitgezocht op Pinterest en zag je jezelf al zitten met je baby’tje in die mooie schommelstoel. Je dacht van te voren dat je enorm happy zou zijn in je zwangerschap en dat niks of niemand dat meer af zou kunnen pakken. Dan ineens is daar die grijze donderwolk. De roze wolk is in geen velden of wegen te bekennen en ineens lijkt het alsof je je in drijfzand bevind.

Taboe onderwerp

Sommige vrouwen die zwanger zijn, voelen zich niet happy. Nog zo’n taboe onderwerp waar bijna niemand over praat. Want, je moet toch blij en dankbaar zijn als je zwanger bent? Jij en je partner wilde dit kindje toch zo graag? Nou, dan moet je ook stralen en blijdschap van de daken schreeuwen, toch? Maar is dat wel zo? Ik denk persoonlijk van niet. Ik denk dat je prima dankbaar kunt zijn om het feit dat je zwanger bent, maar ook de niet zo roze wolk momenten kan ervaren. Het is allemaal namelijk niet zo zwart wit, als je het mij vraagt. Soweiso vindt ik het heel bijzonder dat anderen deze zwangere moeders ene bepaald gevoel of gedachte op willen leggen. Deze moeders hebben het al zwaar genoeg. Continue reading →

Hoe mindfulness je uit je postpartum depressie kan halen

Toen ik midden in mijn postpartum depressie zat, dacht ik dat dit nooit meer over zou gaan. Omdat ik er met bijna niemand over praatte, had ik het gevoel dat ik de enige moeder op aarde was, die dit onderging. Daarnaast dacht ik ook nog eens dat ik de uitzondering op de regel was, dat ik nou net die ene mama was waarbij dat oer-gen, dat oer-gevoel van het moederschap, totaal ontbrak. De onzekerheid, de angsten en de enorme depressieve gedachten slokten mijn hele bestaan op. Hoe doen al die andere moeders dat, vroeg ik me dagelijks af.

Ik maakte kennis met mindfulness

Mijn toenmalige therapeut raadde me mindfulness aan. Omdat het nogal een geitenwollensokken imago had, dacht ik dat mindfulness iets was voor mensen met geitenwollensokken in hun Birkenstocks. Niks mis met Birkenstocks trouwens, ik draag ze graag en met verve. Affijn, mindfuless had voor mij dus een vrij stoffig imago. Ik had er weinig verwachtingen van. Wat achteraf gezien, eigenlijk vooral in mijn voordeel werkte. Ik begon me in te lezen en hoe meer ik erover las, hoe meer ik me realiseerde dat mindfulness eigenlijk voor iedereen goed zou zijn. Niet alleen voor moeders zonder roze wolk. Maar voor man vrouw, jong of oud. Inmiddels, ben ik er van overtuigd dat als de hele wereld een snufje minfulness tot zich zou nemen, de wereld er een stuk beter uit zou zien. Continue reading →

Waarom spanning laten gaan een must is

Je kent het gevoel wel, stramme schouders, soms het gevoel alsof er een band om je hoofd zit gespannen. Of je hebt vage rugklachten, waarvan je niet weet hoe je eraan komt. Herkenbaar? Dit is opgebouwde spanning die zich ergens in je lijf manifesteert. Eigenlijk is dit een schreeuw om aandacht vanuit je lichaam. Omdat je te ver bent gegaan en de spanningen zich teveel hebben opgebouwd. Zowel in je hoofd als in je lijf.

Het mentale proces wat hier aan vooraf is gegaan, heb je waarschijnlijk niet eens opgemerkt. Je bent zo druk met je dagelijkse to do list, dat je chronisch in de doe-modus zit. Gas op die lollie en doorgaan. Soms lijken de dagen net als de film “Ground Hog Day”, ze lijken allemaal op elkaar en gaan soms, voor je gevoel,  naadloos in elkaar over. Herkenbaar?

Je leeft eigenlijk in de overlevingsstand en dit moet stoppen. Je hebt zoveel spanning in je hoofd en lijf, dat je als een te strak gespannen snaar, bijna op knappen staat. Deze spanning is niet goed voor je. Dit klinkt als een enorme open deur. Toch zijn er moeders die maanden, soms jaren blijven doorlopen met dit probleem. Deze moeders merken de spanningen wel vaag op, maar doen er vervolgens niks mee en leiden hun leven alsof ze geen keuze hebben. Maar die keuze heb je wel! Het is eigenlijk heel simpel: kies voor jezelf. Zet jezelf op de eerste plek, in plaats van je werk, je overvolle sociale agenda. Focus op wat goed voelt voor jou en je gezin en volg dit gevoel. Tot het bittere einde, zou ik eigenlijk willen zeggen. Want niemand wil zich zo gespannen voelen, toch? Continue reading →

Hoe ga je als moeder om met schaamte?

Op het moment dat je moeder wordt, krijg je er twee metgezellen bij: schuldgevoel en schaamte. Deze nieuwe metgezellen zitten eigenlijk vrijwel altijd op je schouder in je oor te fluisteren: ‘zou je dat nou wel doen, ik zou me kapot schamen als ik jou was, wat moeten anderen daar niet van denken’, etc. Het is een niet aflatende stroom aan gedachten die je eigenlijk niet wil hebben, maar gratis en voor niks cadeau krijgt bij het moederschap. Veel moeders die ik zie in mijn praktijk, worstelen hiermee. Ze schamen zich voor het feit dat ze niet altijd blij en onbevangen in het moederschap staan. Dat ze het zich van te voren allemaal zo anders hadden voorgesteld en dat moeder zijn soms een ware deceptie is. Ook schamen ze zich voor het feit dat ze vaak terugverlangen naar hoe hun leven was, voordat ze een kindje kregen. De voorbeelden zijn eindeloos. Continue reading →

De 10 dingen die ouders mij het vaakst vertellen

Als je net ouders bent geworden, komt er veel op jullie af. Jullie kindje is nog maar net geboren en meteen  komt er enorm veel op de schouders van nieuwbakken papa’s en mama’s neer. Ineens heb je als ouder de enorme verantwoordelijkheid voor je kindje. Daarnaast slaap je weinig en sta je 24/7 aan. Moeders hebben vaak last van de hormonale disbalans en de spanning tussen jullie als ouders stijgt dan vaak. Het is dan ook niet voor niets dat veel stellen hulp zoeken, als ze net ouders zijn geworden. In mijn praktijk zie ik regelmatig stellen die enorm worstelen met het ouderschap. Omdat ze het gevoel hebben dat ze falen, geen idee hebben hoe ze het aan moeten pakken of gewoon graag een steuntje in de rug willen. Dit zijn de tien dingen die ouders mij het vaakst vertellen in therapie:

1. Ik voel me vaak best eenzaam

Eenzaamheid is een groot taboe onder nieuwbakken ouders. Velen durven niet te vertellen, dat ze zich soms eenzaam voelen in hun nieuwe rol als papa of mama. Het is ook geen kattenpis, vader of moeder worden. Eerst was je gewoon Tilda en nu ben je ineens Tilda, de moeder. Deze rolverandering is enorm wennen als je net bevallen bent en zorgt vaak voor vervreemding van de buitenwereld. Ook kan deze rolverandering ervoor zorgen dat ouders geïsoleerd raken. Omdat ze zich geen raad weten met hun gedachten en emoties en geen aansluiting vinden met de buitenwereld over hun soms donkere gedachten. Want, de hele wereld zit toch op een roze wolk na de bevalling? Nee. Helaas is dit niet altijd het geval.

2. Waarom ben ik hier aan begonnen?

Bij sommige ouders gaat het na de bevalling niet meteen van een leien dakje. Verschillende factoren kunnen voor veel stress zorgen bij kersverse ouders. Door het slaapgebrek, de krampjes en de hormonen die bij vrouwen een grote rol spelen, voelt een nieuwe moeder zich vaak niet lekker in haar vel. Vaders vinden dit vaak moeilijk om te zien, want ineens is hun vrouw een ander persoon geworden.  Ouders voelen zich soms enorm beperkt, want ze kunnen niet meer zo makkelijk de deur uit ,als voor dat ze een kindje kregen. Daarnaast speelt de constante verantwoordelijkheid voor de zorg van hun kindje ook nog een grote rol. Deze verantwoordelijkheid gaat ook niet meer weg en dit zorgt bij de ouders voor gedachten als: ik snak naar mijn oude leven. Was ik hier maar nooit aan begonnen. Ik mis mijn vrijheid. Allemaal heel begrijpelijk. Deel dit alsjeblieft met elkaar, het mag er gewoon zijn en is volkomen normaal

3. Het lijkt andere ouders zo makkelijk af te gaan en ons niet

Veel ouders vragen zich regelmatig af waarom het andere stellen zo ogenschijnlijk makkelijk af lijkt te gaan. Ik heb nieuws voor jullie, lieve papa’s en mama’s: dat is niet zo! Je zou denken door alle gelukzalige instagrampostst van celebs dat het een en al gelukzaligheid is in de levens van bekende mensen. Niks is minder waar. Ook zij lopen tegen deze moeilijkheden aan. Ook zij dealen met stress, vermoeidheid en die rotkrampjes! Alleen delen ze dit onderdeel van het ouderschap vaak niet op social media. Zo’n ondergepoepte baby wordt niet snel op insta gepost. Die perfecte vakantiefoto’s dan weer wel. Dit is mijn inziens heel jammer, want ik denk dat ze hiermee enorm zouden bijdragen aan het doorbreken van het taboe op de grijze wolk! Continue reading →

Hoe ga je om met teleurstelling?

Soms kom je als moeder voor een teleurstelling te staan in je leven. Het kan iets kleins zijn, zoals een geannuleerde playdate waardoor je niet even rustig boodschappen kan doen. Maar soms, overkomt je als moeder een teleurstelling, waar je niet zo snel overheen kan stappen. Bijvoorbeeld, als je iemand in vertrouwen neemt over je soms negatieve gedachten over het moederschap en deze persoon reageert niet zo empathisch op je verhaal, als je gehoopt had. Of als je zwanger bent en je niet zo happy en onbezorgd in je zwangerschap staat, als je van te voren had gedacht. Of als je na de bevalling niet op een roze wolk zit en je niet kan genieten van je kindje, het moederschap en alles daaromheen. Dit kan heel pijnlijk zijn en vaak ook heftig voelen. Hoe ga je om met dit soort teleurstellingen in je leven? Continue reading →

Je mag je kwetsbaarheid als moeder laten zien

Veel moeders die ik zie in mijn praktijk, voelen zich kwetsbaar. Allereerst vanwege de open zenuw die je krijgt, als je eenmaal moeder bent. Je wil je kindje(s) overal tegen beschermen en doet er alles aan om ze gelukkig te maken. Maar ook, omdat deze moeders,  naar eigen zeggen, “Mij niks mag overkomen. Veel mama’s zeggen tijdens een sessie:  “Mijn kindjes kunnen mij niet missen. Wat, als mij iets overkomt en ik er straks niet meer ben?”  Dit soort gedachten en alle bijbehorende emoties zijn heel begrijpelijk. Deze moeders zijn vaak dag en nacht bezig met allerlei angstige gedachten en de bijbehorende emoties. Waardoor ze amper slapen en overdag in de overlevingsstand staan.

Daarnaast voelen veel moeders zich kwetsbaar, doordat ze zichzelf steeds vergelijken met ogenschijnlijk succesvolle, zelfverzekerd en sterke vrouwen op social media. Het is funest voor je zelfvertrouwen om jezelf steeds te vergelijken, maar het roept vaak ook een gevoel van falen op. Hierdoor voel je je als mama dan ook weer sneller kwetsbaar.

Laten we eerlijk zijn, het is ook doodeng om moeder te worden en om mama te zijn. Je voelt de enorme verantwoordelijk voor de zorg van je kindje(s). Je wil niet dat hen, jou of je partner iets overkomt. Dat maakt je heel begrijpelijk, dus voor je gevoel meer kwetsbaar. Hoe goed je je ook verzekert tegen ongevallen, je eigen lot, heb je nu eenmaal niet in handen. Logisch, dat dit dus als erg spannend wordt ervaren door veel moeders.

Hoe ga je hier nu mee om? Dat enorme verantwoordelijkheidsgevoel, die soms wat over beschermende houding tegenover je kinderen. “Pas op, kijk uit!” We roepen het allemaal en daar is overigens niks mis mee. Maar hoe houd je het voor jezelf behapbaar en houd je jezelf op de rails, als sommige wagons in je hoofd soms ontsporen? Continue reading →

Als moeder staat je hoofd altijd aan

Als moeder, staat je hoofd altijd aan. Dat wil zeggen: je hebt voor je gevoel altijd een enorme to do lijst die af “moet” in je hoofd. Veel moeders in mijn praktijk zeggen: ”Ik heb nooit rust. Het gaat maar door.’ En dat klopt ook wel, want als je moeder bent, lijkt die zogenaamde to do lijst soms eindeloos. Van de dingen die je voor je kindje(s) “moet doen”, tot wat je op werk moet presteren en alles wat daar tussen in ligt. Tel daar het huishouden, de boodschappen en je sociale leven bij op en je snapt, waarom veel moeders soms opgebrand raken.

Het is vandaag de dag geen kattenpis, om moeder te zijn. Niet alleen het moeder zijn an sich is pittig, maar ook alle verwachtingen die er aan je gesteld worden. We moeten er goed uitzien, sporten, een druk sociaal leven hebben. O en het liefst er ook nog een heet en stomend seksleven op na houden. Volgens onderzoeken hebben stellen gemiddeld drie keer per week seks. Ik zou graag willen weten, wie deze stellen zijn? Want ik ken ze niet. Echt niet. Daarnaast hebben veel mama’s het gevoel, dat ze constant bezig zijn met alles wat ze op een dag moeten doen. Er wordt constant een beroep op ze gedaan en dat is heel vermoeiend. Je hoofd staat eigenlijk altijd “aan”.

Dat laatste is vooral erg vermoeiend. Want soms wil je gewoon even uit. Gewoon even niks. Een serie kijken of simpelweg uit het raam staren. Dat is vaak al zo fijn. Even niet het gevoel hebben dat er een beroep op je gedaan wordt. Niet door je gezin, niet door social media of door je telefoon. Laatstgenoemde is een steeds vaker voorkomende klacht, die ik in mijn praktijk hoor. “Waarom kan ik die telefoon niet wegleggen?” Omdat we verslaafd zijn aan onze telefoon. Ja, jij ook. Je hoeft je er niet voor te schamen. Wel is het belangrijk, om je er meer bewust van te worden en wellicht meer te doseren, hoe vaak je op je telefoon zit.

Hoe krijg je je hoofd nu uit? Door meer in het nu te leven. Door meer stil te staan bij wat zich nu en op dit moment afspeelt. In plaats van steeds na te denken over wat er straks gaat komen of waar je naartoe moet. Door te stoppen met jezelf te vergelijken met andere moeders of vrouwen. Door te stoppen met terug te denken aan een situatie waarin je bijvoorbeeld anders had willen reageren. Het is allemaal heel begrijpelijk, dat je dit doet. Alleen helpt het je niet, om je hoofd rustiger te krijgen. Door dat constante appel uit te schakelen. Dus verdiep je eens in mindfulness en kijk of het je aanspreekt. Wil je hulp bij het creëren van meer rust in je leven en vooral: in je hoofd? Mail dan naar info@froufroubegeleiding.nl

Als mama voel je soms angsten en dat is oké

Veel mama’s die ik zie in mijn praktijk, ervaren regelmatig angst. Omdat ze bang zijn dat hun kindje iets overkomt. Of dit nu is, door hun toedoen of die van een ander: de angst is echt en alomvattend aanwezig. Als je vaak leeft in angst, heb je een niet aflatend gevoel van gejaagdheid, je hebt regelmatig hartkloppingen en je slaapt slecht. Dit laatste verergert het probleem ook nog eens. Als je slecht slaapt (en dan heb ik het niet over drie nachten), vermindert onder andere je relativeringsvermogen. Dit vermogen heb je soms even hard nodig, als je in paniek bent. Omdat het je kan kalmeren en weer met beiden benen op de grond kan zetten. Als je niet of weinig slaapt, gaat dit relativeringsvermogen op de schop en heb je dus nog meer last van deze angstige gevoelens. Hierdoor ga je ook weer minder goed slapen, omdat je soms in paniek wakker schrikt ’s nachts. Voor je het weet, beland je in een vicieuze cirkel waar je moeilijk alleen uitkomt.

Vluchten, bevriezen of vechten

Vanuit de oertijd zijn we als mens geprogrammeerd om op drie manieren op angst te reageren: bevriezen, vechten of vluchten. Welke van de drie je ook (onbewust) kiest, je accepteert je angst niet. Je bevriest, vecht er tegen of rent ervoor weg. Beiden is heel begrijpelijk, want angst voelt onaangenaam. Het is nu eenmaal geen fijne emotie om te ervaren. Logisch, dat je brein er van weg wil gaan. Echter, op het moment dat je dit doet, negeer je eigenlijk het probleem en komt de angst uiteindelijk als een boemerang weer bij je terug. Soms heviger, dan dat de angst hiervoor was. Continue reading →

Hoe stop je met voor anderen in te vullen?

Veel moeders die ik zie ik mijn praktijk, hebben de neiging om dingen voor anderen in te vullen. Ik deed dit zelf vroeger ook heel vaak en dit kostte me veel energie en leverde me vooral piekergedachten en slapeloze nachten op. Ja, ook als mijn baby sliep.

Dan denk ik…

De moeders die bij mij de praktijk komen, doen dit ook. Zo hoor ik bijvoorbeeld de volgende zin heel vaak: ”Dan denk ik, ze zullen me wel een heel slechte moeder vinden.” Of: ”Ik denk dat mijn vriendinnen mij een enorme aansteller vinden.” Gevolgd door een aaneenschakeling van negatieve gevoelens. Als ik dan vraag, waarom ze denken dat anderen hun zogenaamd  een slechte moeder zouden vinden, vertellen deze mama’s, dat ze zich zo incapabel voelen als moeder. Dat ze het gevoel hebben, dat de hele wereld het moederschap van een leien dakje gaat, behalve bij hen. Het verschil met alle insta perfect moms lijkt soms zo groot, dat het eigenlijk niet meer te overbruggen is voor deze moeders. Ook hier wordt een hoop ingevuld voor een ander. Dat die perfecte moeders nooit ruzie hebben met hun man, dat hun haar en make-up altijd on point is en dat ze zich nooit onzeker voelen over dingen. Natuurlijk is dit niet het geval, ook de zogenaamde perfecte moeders hebben hun issues en klooien maar wat aan. Echter, voelt het vaak voor deze onzekere moeders, alsof de hele wereld het voor elkaar heeft, behalve zij zelf.

Je weet niet wat een ander denkt of voelt

Dit zijn heel begrijpelijke gedachten die bijna iedere moeder wel eens heeft. Jawel, ook ik!  Alleen, heeft het voor anderen invullen weinig nut. Omdat je simpelweg niet weet, wat zich in het hoofd van een ander afspeelt. Of hoe diegene die voor je zit, zich diep van binnen voelt. Net zoals dat de buitenwereld, dat ook niet aan jouw hoofd kan aflezen. Je kan niet weten wat een ander denkt. Was het maar zo’n feest. Dat je even een luikje open kon doen en bij de ander naar binnen kon spieken om te kijken wat diegene denkt en voelt. Helaas is dit geen optie. Ik kan het niet genoeg benadrukken: stop met het invullen voor een ander. Het is zo zonde van je tijd en energie. Wat kan je dan wel doen, als je je suf piekert over of je collega je geen trit vindt? Of als je bang bent dat je partner je niet meer aantrekkelijk vindt, nu je moeder bent geworden? Vraag het dan op de man af. Ja, dit is spannend, maar ik durf te wedden, dat het antwoord je zal verassen. Continue reading →